Иако за човекот често се потврдува дефиницијата дека е деструктивно сушетество, сепак неговиот инстинкт е насочен кон она за кое најмалку се надевате – совршеност! Луѓето се здружуваат, односно интегрираат во најразлични колективи, почнувајќи од група другари(друштво), па преку најразлични организации, интеграција во државна структура, па сè до брак и семејсвто. Човекот создава колективи и станувава дел од нив сфаќајќи дека е несовршен и без нечија помош, нема да успее во своите поставени задачи.
Да го дефинираме прво зборот совршеност или совршенство. Тој потекнува од латинскиот збор "perfectio" и сака да објасни состојба на комплетност. Е сега, низ историјата го вметнувале во различни науки и секаде му давале различно значење но суштината е иста. Во етстетиката се базира на убавина и уметност, во математиката Платон одредил две совршени бројки: 10 и 6, подоцна се појавиле уште неколку.. Но сето тоа ми беше не многу занимливо, она што ме заинтересира е етиката и нејзиното мислење за совршенството. Таму се опишува како хармонија со природата и разумот на човекот. Но етиката си поставува прашање: -дали човекот треба да биде совршен? Каде Платон ја покренува тезата дека обновувајќи ја идејата за совршеност, човекот се потикнува да се стреми кон перфектност.
.
Имено, совршеноста секогаш била дел од човекот, впрочем совршеноста е дел од секој атом на планетава, но никогаш не била целосна и затоа постои стремеж кон нејзиното комплетирање. Ние, како што е и сосема чивечки, би рекле: -па не би било интересно ако е сè совршено, ние уживаме во несовршености. Но тогаш зошто се стремиме и дали? Останува за нас вечно прашање, бидејќи вечноста ни е многу мала за нашиот век од 100 години.
Нашиот инстинкт ни наложува да дејствуваме одбивно на страно, насилно дејство, па и наредба, но еволуирајќи, го надминуваме тоа, па можеби тоа значи дека сме чекор поблизу до совршенството и дека сме насочени кон него, или можеби не. Како и да е, таквиот инстинкт секогаш постои во нас, наша задача е да го потчиниме. Дел од таквиот инстинкт ја објаснува појавата да го сакаме забранетото САМО затоа што е забрането. Наша задача е повторно, да го потчиниме тоа. А успехот на нашата задача зависи од нашата свесност за тоа, додека свесноста се буди со едукација.
Досега имаме повеќе примери дека се стремиме кон совршенсот, па ако е веќе така, предлагам да поуживаме во несовршеноста која ни нуди импресии, интересност, возвишеност, болка.. бидејќи не знам како би живееле без тоа, но се надевам дека ќе се адаптираме, затоа и имаме бројни вечности пред нас.
Да го дефинираме прво зборот совршеност или совршенство. Тој потекнува од латинскиот збор "perfectio" и сака да објасни состојба на комплетност. Е сега, низ историјата го вметнувале во различни науки и секаде му давале различно значење но суштината е иста. Во етстетиката се базира на убавина и уметност, во математиката Платон одредил две совршени бројки: 10 и 6, подоцна се појавиле уште неколку.. Но сето тоа ми беше не многу занимливо, она што ме заинтересира е етиката и нејзиното мислење за совршенството. Таму се опишува како хармонија со природата и разумот на човекот. Но етиката си поставува прашање: -дали човекот треба да биде совршен? Каде Платон ја покренува тезата дека обновувајќи ја идејата за совршеност, човекот се потикнува да се стреми кон перфектност..
Имено, совршеноста секогаш била дел од човекот, впрочем совршеноста е дел од секој атом на планетава, но никогаш не била целосна и затоа постои стремеж кон нејзиното комплетирање. Ние, како што е и сосема чивечки, би рекле: -па не би било интересно ако е сè совршено, ние уживаме во несовршености. Но тогаш зошто се стремиме и дали? Останува за нас вечно прашање, бидејќи вечноста ни е многу мала за нашиот век од 100 години.
Нашиот инстинкт ни наложува да дејствуваме одбивно на страно, насилно дејство, па и наредба, но еволуирајќи, го надминуваме тоа, па можеби тоа значи дека сме чекор поблизу до совршенството и дека сме насочени кон него, или можеби не. Како и да е, таквиот инстинкт секогаш постои во нас, наша задача е да го потчиниме. Дел од таквиот инстинкт ја објаснува појавата да го сакаме забранетото САМО затоа што е забрането. Наша задача е повторно, да го потчиниме тоа. А успехот на нашата задача зависи од нашата свесност за тоа, додека свесноста се буди со едукација.
Досега имаме повеќе примери дека се стремиме кон совршенсот, па ако е веќе така, предлагам да поуживаме во несовршеноста која ни нуди импресии, интересност, возвишеност, болка.. бидејќи не знам како би живееле без тоа, но се надевам дека ќе се адаптираме, затоа и имаме бројни вечности пред нас.
0 comments:
Post a Comment