Пласибо ефектот и психоделија (and Cybertherapy)

Психоделијата секогаш за научниците претставувала алтернативен начин за самолечење, и нејзината потреба доаѓа до израз во моментот кога медицината ќе се најде во немоќна состојба. Научниците истражувајќи за лечење депресија, во последно време ја пронаоѓаат поврзаноста на пласибо ефектот и психоделијата.
.

Американскионт новинар Џон Хорген познат по неговите позитивни ставови за ЛСД и корисноста на психоделичните супстанци, како и по неговата книга „the dead of science“; на неговиот блог пишува дека психоделичната терапија всушност ја користи моќта на пласибо ефектот:
.

„Psychedelics clearly exploit the placebo effect, but in complicated ways. To make clinical trials of a drug more rigorous, researchers sometimes give subjects in the control group an "active placebo," which unlike a sugar pill has discernable physiological or mental effects, so subjects can't easily tell whether they are in the control group. If psychedelics are placebos, they should perhaps be called hyperactive placebos, because their psychotropic effects are so dramatic.“
.

При тоа појаснува и дека гуру моделот на Тимоти - „set and setting“, претставува своевидна психоделична терапија во која трипот е под лична контрола поради првиот дел од моделот - mind-set инстрикциите, кои налагаат личноста да се фокусира на она кое мисли дека треба да го постигне, на пример победување на алкохолизмот, на обсесивна бесконтрола, меланхолија, страв од умирање и тн. Кога оваа психоделична терапија Тимоти ја вметнува во религиска атмосфера (што всушност е вториот дел од моделот – setting во кој тој предлага секој да си измисли своја религија и да се стреми кон Гуру титулата), станува доста логично дека е тој свесен за пласибо ефектот и го ползува преку поставување на моделот за психоделична тарапија.
 

Сајбертарапијата (Cybertherapy = психотарапија преку компјутер) има слична поврзаност со пласибо ефектот давајќи витуелна сигурност која до одреден степен се искористува и во реалноста. Постојат тврдења дека Америка годишно троши 4 милиони долари за сајбертарапија на американската војска. Војниците се пуштаат да се борат во виртуелно ирачко село за да стекнат поголема прецизност.
.

Во секој случај, дали психотарапијата е преку психоделична или сајбер терапија, таа е ефективна само во оние случаи во кои личноста цврсто верува во терапијата, во останатите не. Што значи дека методите се тука само за исползување на моќта на пласибо ефектот.
.

Еве едно видео за биологија на верувањето и, некаде од 3:30 со вклучена фасцинантност на плсибо ефектот:

Read More

Улогата на авторитетот (’question authority’ -T. L.)

Авторитетот игра во главна улога по прашањето за валидноста, квалитетот и вистинитоста во сите меѓучовечки случувања или збиднувања во планетава. Еден психолог има оставено доста познати фрази зад (и пред) себе, меѓу кои и оваа: „Think for yourself, question authority“, која е доста малку размислувана од луѓето, но и уште помалку разберена во вистинската нејзина порака. Тоа обично се случува заради незаинтересираност на луѓето за размислување и ширењето на култот на „незамарање“ ароматизиран со канабис, турбофолк, рап и уште неколку човечки изобличувања кои му пречат на еволутивниот процес. Но секогаш постојат светли точки во влесена од црнила, па така и во случајов постојат луѓе кои некогаш откриле колку навистина е важен авторитетот во сите процеси на добивање и губење кои се дел секојдневните полурандом активности на еден човек. Па ете, тој што открил, ги напишал овие иструкции:

1. Избери ги твоите битки умно. Внимавајте на изобличувањето на методите при појачување на авторитетот, тоа на пример може случи при додевање на професорот (доколку сте студент) со поставување прашања во низа, тоа инертно може да доведе до спротивен ефект. Качувањето на повисок авторитетен левел воопшто не смее да се заснова на искористување на добрата волја на луѓето.

2. Сепак, ако некоја авторитетна личност дејствува погрешно повредувајќи луѓе или човекови права, во никој случај не смее да се оправда заради нејзиниот авторитет. Ти како човечко суштество имаш не само право туку и должност, да го спречиш тоа. Авторитетот глобално оправдува многу зла, но тоа не смее да се случува, качувајќи нечиј авторитет до тоа ниво, е всушност снижување на својот до многу низок левел.
.

3. Понекогаш одредување или перципирање на авторитетот е доста апстрактно, како проверување на правилност на прочитана или слушната мудрост, или пак заедничката мудрост на една заедница или колектив. На пример ако повеќето имаат заеднички гледишта, не мора да значи секогаш дека се правилни или единствениот избор, тоа само значи дека повеќе луѓе делат слични гледишта околу одредена тема, ништо повеќе. Кога ти ќе го употребиш своето право за јавно прашување за авторитетот или валидноста на одредено групно мислење, ти се вклучуваш во критичко размислување, и тоа е просто фантастично!

4. Твојот авторитет е твое право. Ти си она што мислиш дека си и колку повеќе се цениш себе си, толку повеќе те ценат и другите, но не смееш да го злоупотребиш тоа преку добрата волја на луѓето (за да не биде сфатено како преценување) туку твојата вредност мора да ја оправдаш вложувајќи во своите способности за независност преку вештина на говорот, аргументирано и логично размислување, како и емоционална стабилност. Едноставно: ти си она што мислиш дека си.
.

За прашањето на авторитетноста и нејзината неопходност во искачување на некој левел погоре во очите на другите, има уште многу разгранувања на сегментите, но во главно ова е доволно за мал поттик на неколку мисли околу оваа тема. Можеби е корисна за размислување, а можеби не. Сето зависи од нашата субјективност која си е наша секако, но не и единствена постоечка перцепција на нештата.

Read More

Фасцинантната реалност на Stewart Swerdlow

Пред некој ден истражувајќи околу mind control things, на интернетов случајно се сретнав со еден импресионирачки лик - Stewart Swerdlow. Тој е автор, лингвист (со способност за зборување на 10 јазици), лектор и најинтересното – менталист. Менталистот како спротивност на спиритуалист, видовид или душевен; е оној кој верува дека освен што може да чита ментални информации, може и да ги изменува. Јас би го нарекол тоа научно фантастична состојба бидејќи гледањето илузиони суштества и силно верување дека се вистински, помагајќи му психички да патува низ времето и да чита умови; е премногу сомнително за нарекување лудост оти едноставно е можно да е воможно, who really knows..
.

Stewart Swerdlow е меѓу 1% од преживеаните во Монтак експериментот во Филаделфија кој во осумдесетите бил изграден од американската влада како таен проект во кој научници експериментирале со мешање гени од различни животни, луѓе и инсекти.. Во еден радио разговор што го слушав рече дека измешале оса и човек, делфин и човек.. и многу слични комбинации. Целта на Монтак проектот била да го вклучат психолошкиот начин на војување на тој начин што ќе откријат специјални психолошки моќи кај суштество кое ќе го контролираат самите во своја корист. Но проектот завршил неуспешно и Stewart бил ставен во затвор за да не зборува за своето минато. Веројатно брзо е пуштен и денес слободно зборува за фасцинантноста од неговото искуство во Монтак проектот. Вели дека за време на проектот го посетувале екстра терестријални суштества кои го тренирале да патува во хиперспејс и низ времето, а и му раскажале многу фасцинантна научно фантастична приказна во која тој верува како неоткриена вистина. Нашето досегашно незнаење на приказната го оправдува со причината дека е како последица од вековното планско програмирање на нашиот ум. Тој денес држи часови за mind control (своја теорија) со што ќе ги репрограмира луѓето. Истовремено држи часови и за патување во хиперспејс.
.

Приказната ја раскажува во радио снимката (поставена подолу за слушање од тука), ќе спомнам неколку важни детали: Планетата Земја порано била втора планета на сонцето и ненаселена заради својата прекумерна ликвидност, подоцна била населена од луѓето кои потекнуваат од Болериан сончев систем кој е многу милиони светлосни години подалеку од овде, но предходно земјава била населена од врста хуманоидни рептилски суштества со кои луѓево од Болериан сончев систем биле во војна и ја присвоиле планетава. Но околу 30 милиони рептилски хуманоиди се сокриле под земја и до денес сѐ уште постојат. Можеби звучи навистина премногу научно фантастично, но тој објаснува детали и факти кои би можело да ја потврдуваат приказната. Освен за ваквата непозната историја на човештвото, и за деталното објаснување за патување низ времето со прилагодување на посакуваната фреквенција на моментот во кој сакаме да присуствуваме; тој зборува и за постоење на сите можности на реалноста, на пример постои реалност во која нацистите победиле во втората светска војна, постои реалност во кој атлантците (луѓе кои ја населиле земјата борејќи се со драгонците) изгубиле во војната и драгонците ја заземале земјата.. Импресионирачки е тоа што сите можни ситуации кои можеме да си ги замислиме како можности, всушност постојат во поединчна реалност за сите. Нешто доста слично како филмот mr.nobody.
.

Инаку додека ја истражував фасцинантноста на Stewart Swerdlow, не можев да не си претпоставам - што ако е човеков e во специфична еволуција креирана од ЛСД ефект, бидејќи е несомнено дека научниците во Монтак врз него експериментирале и со ЛСД кое баш тогаш (во 80-тите) беше доста широко употребувано во тајни експериментални цели. Меѓу другото негде во обаснувањето за поимот ’бог’, Swerdlow спомна дека по смртта нашиот ум кој го користел мозокот како алатка за егзистенција; продолжува со свесно живеење во онаков свет каков што верува дека постои по смртта. Тоа всушност е докажано и со кома состојбата во која умот тогаш егзистира во некој свој свет кој е предходно креиран од личноста. Па така, секое силно верување на својата креација за реалност (дали е тоа според приказната на Swerdlow или било која друга), е постоење на истата реалност во која постоиш и ти, јас, или ние.

>>

Радио снимка со Stewart Swerdlow >>

Reptilians Humans and Illuminati History by outTake

Read More

Мистеријaта на сакањето

Интересно е кога ќе откриеш нешто неоткриено, тогаш сакаш да се експресинираш, а штом сакаш да се експресионираш значи дека си импресиониран. Во моментот пак на импресијата, чувствуваш симпатии кон нештото што ја предизвкало импресионијата т.е. го сакаш. Колку повеќе го сакаш, толку поблиско си до чувството заљубеност, но тоа е до одредена граница, претерувањето значи фанатизам или опсесивност.
.

Сакањето е можеби една од најважните појави во човековата психлогија, но не е најубава, затоа што има негативна страна која до некаде е јасна, а од некаде натаму е голема мистерија. Да сакаш нешто кое донесува директна штета врз тебе, е познатата негативна страна. Онаа загатливата е штетата која произлегува од нашето двонасочно заедничко сакање. Како произлегува повредата врз двајца на крај?
.

Импресијата од која произлегува сакањето или симпатиите, всушност е ограничена. За нејзино продолжување нема да се грижи природата, таа тоа ќе го остави на нашата креативност. Умешноста е во инспирирање на личноста да ти дозволи да ја сакаш т.е. да ѝ биде чет поради тоа. Погрешно е да инспирираш некого да те сака, не дека е себично, туку непотребно оти тебе не ти ја треба неговата преголема љубов, туку неговото задоволство од твојата љубов кон него.

Можеби сето ќе изгледа премногу контроверзно за да лесно се прифати за факт, но напротив – воопшто не е контроверзно. Инспирирање на некого да ти дозволи да го сакаш, всушност е предизвикување на импресија во него, која автоматски предизвикува и сакање, што значи сепак предизвикуваш и сакање. Разликата е во тоа што ти овој пат си свесен дека е многу поважно некој да ти дозволи да го сакаш т.е. да е радосен поради тоа, отколку да е заљубен во тебе.

Еден цитат:

„Не е страшно да нема луѓе што те сакаат, страшно е да нема луѓе што ги сакаш.“ (tT)

На пример не си познат и не те сакаат сите, а оние малкуте што те сакале не е во твоја близина оти си се отселил некаде на друг крај на светот, па сте се заборавиле, значи во оваа ситуација никој не те сака. Но кога постои личност што ја сакаш, не ти е потребно ничие сакање, потребна ти е само нејзината радост од твоја заљубеност кон неа.
.
А ако си ја замислиме спротивната ситуација – познат си и те сакаат сите, но ти не можеш да сакаш никого, токму затоа што те сакаат лудо. Што е пострашно? Или поважното прашње – што ни е всушност потребно, да нѐ сакаат или да можеме да сакаме?

Свесното размислување околу нештата, ни го дава нивното вистинско значење кое е определено лично од нас, додека потсвесното дејсвување е само покорување врз програмот кој ни е вграден од другите. Самата потсвесност е всушност програм кој го даунлодираме следејќи ги постапките на другите во моментот кога не знаеме што да правиме. Таквите моменти се најчести на почетокот на својот живот, но не е исклучено нивното присуство и во самиот момент на сегашноста.

..and make someone proud to have your love!

Make love, not lovers.

Read More

Создавање на душа

Човекот по природа е лошо суштество, неговото растење донесува сфаќања кои интегрирајќи ги во себе одредува правилни и погрешни дејствија, па своето функционирање почнува да го втемелува на нив. Тоа е процесот на градење на духот односно зголемување на свесноста. Додека градењето на индивидуалноста во себе, е градење на душата. Индивидуалноста и не е баш разликување од сите, туку создавање омилености во нештата, што секако ќе те разликува од некој, но и ќе те зближува со друг кој на некој начин има слични омилености со тебе, и за таквите постои народски назив „сродна душа“.
.

Големиот англиски поет Џон Кејтс вели дека пишувањето поезија е создавање на душа. Пишувањето поезија го гледа како одмотување на навојот на перфектната креативност која доаѓа како бран во многу легендарни делови од животот на човекот. Пишувањето поезија би требало да е колективизирање на свои убави мисли како омилени нешта на индивидуата. На тој начин човекот е побогат со пацифистичка желба, страст, надеж и огромно разбирање кон правилните контексти на нештата.
.

Душа е она што сме ние, најдлабоко во себе. Колку сме поискрени кон себе, толку повеќе се дознаваме себе си, а секојдневните навики за маскирање поради забава или авторитет, нѐ одалечуваат од вистинските нас, но сепак во одредени дози се неопходни за социјализација, како и искреноста секако. Душата сепак умира со смртта на телото т.е. со наша трансформација.

Духот е бесмртената меморија од сите наши предходни животи, која се дополнува и со онаа од тековниот. Колку почесто се конектираме со таа меморија, толку сме подуховни (спиритуални) т.е. посвесни сме. А за начините на конекција нѐ учи психонаутиката [линк].

Бидејќи неповратната трансформацијата означува губење на душата – постојаноста е нејзино збогатување. А поетичноста исто така се поистоветува со трајноста на омиленостите, па ете уште една логичност во мислењето на Кејтс за создавањето на душата. Прастарите нешта (предмети, дела и тн.) исто се сметаат за душевно побогати.

Еден цитат од Matthew David Segall:

Beauty is not a dress, but the naked skin of reality seen through the knowing eyes of the poet. Bless the true, but exalt unendingly the beautiful, for its goodness is all that brings the mind to its senses.

Во песната „If Stones Had Tongues“, познатот поет Џејмс Фримен (кој својата песна со наслов „I’m there“ ја испрати на месечината, со Аполо 15) ја искажува есенцијалноста на душата објаснувајќи ја разликата меѓу нештата што имаат душа и оние кои немаат:

If Stones should find a tongue,
What would they say to me?
Would they deliver sermons
About tranquility?
I think that being tranquil
Is more than being still,
And so I think their silence
Is not of their free will.
Although stones seem to stay
As in a solemn trance,
I understand their atoms
Perpetually dance.
And so if stones had tongues,
I would not think it strange
If they gave learned lectures
About the joys of change.

Душата е нашата мисловна убавина. Ако ја имаме, ќе одлучиме да ги искажуваме своите искрени мисли на некој убав начин.

Read More

Екстази - штетни или корисни?

Кога ќе почнеш вистински да ги проучуваш дрогите и сите тие контрадикторности од нив, откриваш еден нов свет кој е сосема различен од оној во кој си живеел за целото време пред тоа. Прашањето што тогаш ќе си го поставиш е: дали откриениот нов свет е всушност вистинскиот во кој сите живееме, а не сме свесни за тоа, или е сосема некој друг?
.

Екстаза е термин за таблета која содржи МДМА – психоактивна хемикалија која дејствува исклучиво врз твојот ум. Го стимулира умот кога во него се случува хаос од различни емоции, во тој дел е корисна. „Но проблемот се јавува кога луѓето почнуваат да ја земаат во моментот кога не им е потребна т.е. кога немаат проблем.“ – вели Rick Doblin (president and founder of the Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS).) во документарецот Ecstasy Rising од 16:25 до 16:36 мин. (подолу е ставен за онлајн гледање – вкупно 43 мин). Во документарниов филм се прецизно концентрирани сите факти против злобните гласини за дрогите, односно екстазите. Имено, екстази се синтетизирани 1912 год. но дури во 1970 започнала нивната популарност благодарение на Александар Шолган (Alexsander Shulgin), но после 15 години е забранета за произвотство и до денес е илегална. Владата на САД за таа постапка се оправдува со научни тврдења дека екстазите го уништуваат мозокот трајно со спречување на контрола на емоциите и дефект во лачење на серотинот за цели 85%, па дури и добивање на панкресова болест од само една екстаза. Проблемот со веродостојноста на овие трвдења се јавува поради контрадикторноста на научниците, бидејќи до денес се соберени милиони повеќе научни тврдења дека штетниот ефект е само во лачењето на серотинот кое се намалува за само 5% и тоа може да се поправи со апстинација од 2-3 месеци. Екстазите не само што се перфектно неопасни, туку се и потребни на умот во одредени ситуации. Сепак не смеат да се зимаат често, и без вистинска потреба за тоа.
.

Има безброј научни докази дека чиста екстаза може да не биде штетна доколку се научи повеќе за нејзиното дејство и избегнување на штетноста од честото користење. Во овој момент ни доаѓа прашањето: „зошто тогаш екстазите не се легални?“ Во докуемтнарецов подолу има многу прецизно објаснето (неакде од 39-та мин.) дека поради тоа што екстазите се сега улична дрога т.е. илегална, нарко лидерите ги мешаат со ПЦП(ангелска прав), хероин, кокаин, метамфетамин и уште многу дроги кои се енормно штетни за организмот и чија штетност не може да се избегне. Денес на улиците имаме 98% фејк екстази, што значи дека скоро и не постои чиста екстаза, па денес е многу полесно за владата да приложи негативни научни докази со вистински примери. Во ваква ситуација факт е дака денешните „екстазите“ се штетни. Ова ги замолча сите поборци за корисноста на екстазите кои 15 години легално проучуваа и користеа екстази, пример Мајкл Клег од документарецот Ecstasy Rising.
.

Ви го препорачувам докуметарниов филм (Ecstasy Rising) подолу, за сите кои претпочитаат вистински отворен ум во врска со екстазите:

Read More

Поделба на психонаути (популаризација на дроги)

Поделбите обично асоцираат на конфликт т.е. недоразбирање, бидејќи секогаш се случуваат како резултат на тоа. Но постојат сепак корисни и штетни поделби. Да знаеме да направиме разлика за нештата, некогаш значи дека ние свесно размислуваме и знаеме да ги оделиме вистинските од лажните вредности. Но и вредностите се индивидуална работа, зарем не? А мнозинството има заеднички вредности, па многумина му се придружуваат без да направат прецизна анализа.
.

Психотропните супстанци уште многу одамна ги користеле луѓето во различни цели. Некои од нив решиле да ги популаризираат, сметајќи дека сето тоа ќе оди во полза на луѓето, мислејќи дека тие умеат да извлечат корист од тоа. Тие „некои“ подоцна се довеле до ситуацијата да се прашаат себе си: „дали јас навистина постапив правилно?“. Тоа прашање си го постави и Тимоти на денот на својата смрт, ако го гледате прецизно докуметарецот Timothy Leary’s dead, ќе го најдете делот (зборовите му ги цитира една негова блиска личност). Сомнежот инаку се форимира токму од сознанието за фактот дека мнозинстово започнува погрешно да ги разбира придобивките од психотропните супстанции, токму затоа што паушално ги прегледува нештата, наместо прецизно. Да се изразам поедноставно – се создава ситуација на „глув телефон“ и мнозинството почнува да ја изобличува суштината на првичното појдовно мото на целата реклама т.е. популаризацијата која беше започната од многу психонаути меѓу кои прв беше Тимоти. Исходот т.е. крајниот резултат од популаризацијата беше масовно уништување на човековата стабилна психолошка контрола над својот свесен дел од умот. Токму поради тоа, ЛСД во 1971 година е ставен под илегален статус од конвенциајта на обединетите нации, што значи сеакде во светот е забранета. Денес инаку во Чешка и Холандија е дозволено поседување на одредени дози, но не и нивно препродавање. Како и да е, Тимоти остана несигурен по прашањето дали правилно постапи со популаризацијата на ЛСД, посебно откако Хофман ги обвини хипиците во шеесетите за киднапирање на ЛСД и искористување во погрешни цели.
.

Дојдов до сознание дека всушност постојат два вида психонаути. Луѓето како Хофман и уште многу кои се во тајност, приоѓаат на супстанцијата од научен аспект, детално проучувајќи што може таа да произведе т.е. да ѝ покаже на индивидуата што таа (личноста) може да произведе, односно создаде. Овие луѓе го шират спознаеното околу тоа, на оние за кои се сигурни дека внимателно и исчистени од стереотипи, приоѓаат на супстанцијата (обично тоа се прави на ЛСД конвенциите). Останатите кои мислат дека популаризацијата ќе донесе поголема свесност на мнозинството, пак ја пласираат својата досега неоткриена идеја пред што е можно поголема маса и добиваат статус на легенда. За сметка на тоа, рајата создава култизам кон таа личност и започнува слепо да ги обожава сите негови идеи, не размислувајќи за можна погрешност која би се појавила во различното сфаќање на истите.
.

Нешто слично се случи и со Боб Марли и култ кон канабисот. Се создаде култизмот кон тоа со рекламизирање на знакчето, со форсирање на идеите и песните на Марли и слично. Сето беше популаризациона пропаганда, исто како и со вметнување на ЛСД и други психоделични супстанци, во транс културата како главен потик за доживување на трансцедентални икуства. Проблемот настанува кога рајата и сама ќе почне да си ги доизмислува т.е. модифицира идеите на легендата (т.е. култната личност), па се создава скршнување од почетно претствениот правец, и нели, тоа на крај резултира со апсолутно крахирање и поделување во безброј помали делови т.е. групации кои потоа раснат.. и така понатаму до бескрај.
.

Воопшто не е погрешна постапката на психонаутите кои своите идеи ги пласираат на мнозинството, погрешно е нивното прифаќање од страна на мнозинството кое создава култ и ги изобличува првичните идеи, вметнувајќи ги во транс, реге и слични музички правци. А сето се случува поради навиката на луѓето за паушално разгледување на нештата. Веќе почнувам да размислувам дека паушалното разгледување на нештата, не само што е погрешно, туку е и опасно и штетно! Ако те интересира нешто, или прецизно проучи го, или немој никако.

.

Open your mind.

Read More

Македонски психоделични билки (Мандрака)

Многумина психонаути и нивни приврзаници се заинтересирани за експериментација со непознати психоделични билки, кои всушност се сметаат за отровни, но некогаш зборот „отровно“ не мора да означува смртоносно. И меџик машрумс се сметаат за отровни, но со правилна употреба, всушност не се. Како и да е, слободоумните психонаутофили се на вистинскиот пат да станат психонаути со индивидуални искуства преку психоделични сеанси (или магични ритуали) и психоделични напитоци (или древно – волшебни напивки).
.

Се фасцинирав од растението Мандрака кога прочитав дека шкотлаѓаните продаваат паста (смеса) од македонска Мандрака опишувајќи ја како најмоќна магична билка која во магичните ритуали може да му отвори нова перспектива на корисникот, а погрешените патувачи да ги врати во вистинскиот правец. Имено, се припомнува дека оваа македонско растение било инспирација во еден дел од Хари Потер светот. Писателката на Хари Потер – Џоана Џо Ролинг очигледно добро се запознала со македонската билкарска култура.
.

Мандрака е растение од фамилијата Мандрагора, содржи делириант, халуциногеник и тропан. Делирант создава состојба на делириум, халуциногеник додава халуцинации и тропан е биолошки нитроген кој го има во атмосверата 78%. Коренот на растениево традиционално се користи во магични ритуали од неопагански религии: Wicca и Germanic revivalism и религии како: Odinism.
.

Според легендата, кога ќе се извлече од земја коренот, тој вреска и убива се околу него. Така Јосефус од Ерусалим (од 37 год, до 100год од нов век) создал инструкција за извлекување: „Се откопува и се пушта куче да се приврзе со неа, потоа се бега, а кучето ќе го следи човекот но ќе умре и после човекот се враќа и може безбедно да ракува со билката.“
.

Елифас Леви (Eliphas Levi, француски окултен автор и наводно волшебник од 19-ти век) во својата книга „Трансцедентална магија е докторина и ритуал“ има напишано дека Мандрака претставува цел нов график или илустрација на човекот, а особено кај посилните т.е. маженствените луѓе. Ја користеле тесалијанските (област во грција) јасновидци за правење на philtres – љубовна напивка, всушност лесна дрога за зголемување на сексуалната страст. Слична љубовна напивка денес се произведува со традиционална дестилација на боровинки, но тоа е без дрога и се третира како овошно вино. (сега дознавам зошто го љубам овошното вино Сангрија ).
.

Многу антички писатели во своите дела ја имаат опишано Мандрака во милион различни перспективи и верувања за лековитите дејства. Старите англо-саксонски билкари имаат рецепт за лечење од „ѓаволска болест“ во кој се зема дел од телото на Мандрака со тежина од три пени и се вари со млеко, па по неколку дена конзумирање, болниот ќе биде излечен. Вартоломеј исто така има рецепт за анестезик со малку изрендана кора на коренот на Мандрака и потопена во вино. Изгледот на растениево е доста сличен со сојузиничкото психотропно растение Беладона, а коренот има форма на морков, но во покрупна форма (од 5 до 20 сантиметри). Во древните книги е опишан во облик на човечко тело или маж со долга брада, но некогаш и со женско тело со многу густа и долга коса.
.

Има и други психотропни растенија кои можат да се најдат во Македонија, на пример: Салвиа Дивинорум, Пејота, Беладона, Морнинг Глори, Датура, Ергон (од јачмен) и уште многу. Овде имате подетално инфо за нивни дејства, форми и слично: ЛИНК. За произведување на психоделични печурки во Македонија, ѕирнете овде: ЛИНК.
.

Open your mind.

Read More

Психонаутот во нас

Човекот отсекогаш бил љубопитен за појавите кои не може да си ги објасни. Така настанале и сите религии, тој обидувајќи се да ги појасни необичните појави, употребил имагинација и ги креирал најубавите работи во светот, како умeтноста, науката, технологијата и тн. Целта на пирамидите во Египет сѐ уште е мистерија, најлогична претпоставка би било дека се направени за да овозможат вечен живот на поважните луѓе. Се претпоставува дека за истата цел е создадена и религијата, а во најново време најмногу надеж за оваа прашање дава креониката (постапка за замрзнување на телото и негово будење после многу години за да продолжи повторно со животот) иако таа сѐ уште не е развиена во целост, иднината сепак дава теориска шанса дека е можно. Овие спомнати примери покажуваат како човекот уште од почетокот на своето постоење започнува со креација на научно фантастични идеи поттикнат токму од силната љубопитност за објаснување и проширување на својата психа, односно свест.
.

Психонаут може да биде секоја човечка единка која се занимава со истражување на човечката внатрешна (непозната) психа, односно неговата потсвест.За таа цел постојат повеќе методи:

• 1. Халуциноген - се користат ДМТ, ЛСД, психоделични печурки, Мескалин, Салвија Дивинорум, Датура и Ипомоеа Триколор или популарно наречено - Морнинг глори. Овие супстанции се земаат за достигнување на менталната состојба на психонаутот.
• 2. Ритуал - во ритуалот се достигнува променета свест т.е. се набљудуваш себеси од надвор односно како друго лице. Се врши обука за фокусирање и зајакнување на правилната имагинација, желба и замисла.
• 3. Сон - се практикува луцидно сонување во кое лицето станува сосема свесен дека сонува, па добива можност за свесно управување со сонот, во тој случај се добива чувство дека можеш сѐ. Тогаш се истржува до каде може потсвеста да ни ги исполни желбите. Кога ќе се разбудиш, на сонот се сеќаваш толку јасно што се чувстввуаш дека имаш искуство како сето тоа да е доживеано во реалност. (Мала доза Аманита Мускариа, допринесуваат за појава на ваков сон).
  
• 4. Медитација - ослободување на духот со комплетна контрола на телото кое се доведува до хармонично мирна состојба.
• 5. Молитва - со молење на својата имагинација за нешто кое не постои, почнуваш несвесно да веруваш дека е можно, па самата потсвест понатаму се труди да го овозможи за да продолжиш со верувањето. И ако достигнеш ниво за набљудување на сето тоа од страна, ќе истражуваш до каде може потсвеста да ги покаже своите способности.

Психонаутика е древна практика за проширување на свеста истражувајќи ја потсвеста. Таа е основна преокупација на шаманите, ламите од Тибетскитата Будистичка традиција и древните водичи во длабоки спиритуални искуства. Денес се повеќе за нeа се интересираат психолозите и научниците со што би ја искористиле за лекување на психички болни и за напредување на технологијата и науката воопшто.

Психонаутството користено од самостојна единка, претставува можност за откривање на својата моќ, односно себе си, проследено со импресионирање и изразување на креативно ниво.

За подобра духовно еволуциона иднина на човештвото и себе си, станете пољубопитни за себе и за она што ве опкружува!

Open your mind.

_______________________________________________________

Дпполнително инфо:

Познати психонаути низ историјата биле:

* William S. Burroughs
* Peter Carroll
* Carlos Castaneda
* Aleister Crowley
* Ram Dass
* Antonio Escohotado
* Albert Hofmann
* Aldous Huxley
* William James
* Jack Kerouac
* Ken Kesey
* Timothy Leary (TIMOTHY LEARY)
* John Lilly
* Terence McKenna
* Robert Monroe
* Grant Morrison
* Daniel Pinchbeck
* Alexander Shulgin
* Alan Watts
* William White
* Robert Anton Wilson

На ФБ постои страница каде дел од постов го употребив како инфо. Welcome >> ПСИХОНАУТ

Read More

Психонаутот во нас

Човекот отсекогаш бил љубопитен за појавите кои не може да си ги објасни. Така настанале и сите религии, тој обидувајќи се да ги појасни необичните појави, употребил имагинација и ги креирал најубавите работи во светот, како умeтноста, науката, технологијата и тн. Целта на пирамидите во Египет сѐ уште е мистерија, најлогична претпоставка би било дека се направени за да овозможат вечен живот на поважните луѓе. Се претпоставува дека за истата цел е создадена и религијата, а во најново време најмногу надеж за оваа прашање дава креониката (постапка за замрзнување на телото и негово будење после многу години за да продолжи повторно со животот) иако таа сѐ уште не е развиена во целост, иднината сепак дава теориска шанса дека е можно. Овие спомнати примери покажуваат како човекот уште од почетокот на своето постоење започнува со креација на научно фантастични идеи поттикнат токму од силната љубопитност за објаснување и проширување на својата психа, односно свест.

Психонаут може да биде секоја човечка единка која се занимава со истражување на човечката внатрешна (непозната) психа, односно неговата потсвест.За таа цел постојат повеќе методи:

• 1. Халуциноген - се користат ДМТ, ЛСД, психоделични печурки, Мескалин, Салвија Дивинорум, Датура и Ипомоеа Триколор или популарно наречено - Морнинг глори. Овие супстанции се земаат за достигнување на менталната состојба на психонаутот.
• 2. Ритуал - во ритуалот се достигнува променета свест т.е. се набљудуваш себеси од надвор односно како друго лице. Се врши обука за фокусирање и зајакнување на правилната имагинација, желба и замисла.
• 3. Сон - се практикува луцидно сонување во кое лицето станува сосема свесен дека сонува, па добива можност за свесно управување со сонот, во тој случај се добива чувство дека можеш сѐ. Тогаш се истржува до каде може потсвеста да ни ги исполни желбите. Кога ќе се разбудиш, на сонот се сеќаваш толку јасно што се чувстввуаш дека имаш искуство како сето тоа да е доживеано во реалност. (Мала доза Аманита Мускариа, допринесуваат за појава на ваков сон).
• 4. Медитација - ослободување на духот со комплетна контрола на телото кое се доведува до хармонично мирна состојба.
• 5. Молитва - со молење на својата имагинација за нешто кое не постои, почнуваш несвесно да веруваш дека е можно, па самата потсвест понатаму се труди да го овозможи за да продолжиш со верувањето. И ако достигнеш ниво за набљудување на сето тоа од страна, ќе истражуваш до каде може потсвеста да ги покаже своите способности.

Психонаутика е древна практика за проширување на свеста истражувајќи ја потсвеста. Таа е основна преокупација на шаманите, ламите од Тибетскитата Будистичка традиција и древните водичи во длабоки спиритуални искуства. Денес се повеќе за нeа се интересираат психолозите и научниците со што би ја искористиле за лекување на психички болни и за напредување на технологијата и науката воопшто.

Психонаутството користено од самостојна единка, претставува можност за откривање на својата моќ, односно себе си, проследено со импресионирање и изразување на креативно ниво.

За подобра духовно еволуциона иднина на човештвото и себе си, станете пољубопитни за себе и за она што ве опкружува!

Open your mind.

_______________________________________________________

Дпполнително инфо:

Познати психонаути низ историјата биле:

* William S. Burroughs
* Peter Carroll
* Carlos Castaneda
* Aleister Crowley
* Ram Dass
* Antonio Escohotado
* Albert Hofmann
* Aldous Huxley
* William James
* Jack Kerouac
* Ken Kesey
* Timothy Leary (TIMOTHY LEARY)
* John Lilly
* Terence McKenna
* Robert Monroe
* Grant Morrison
* Daniel Pinchbeck
* Alexander Shulgin
* Alan Watts
* William White
* Robert Anton Wilson

На ФБ постои страница каде дел од постов го употребив како инфо. Welcome >> ПСИХОНАУТ

Read More

Корисноста на интернетот (и овозможување на реинкранацијата)

Ми се здосади од еден документарец (Cognition Factor) што дури од пола натаму мижејќи го проследив. Го симнав заради Теренс Мекена кој меѓу другите научници учествува со свои ставови на одредени филозовски прашања. Но за него друг пат, посебно ќе се доизразам за неговиот профил и моите симпатии кон неговите тези за позитивноста на психоделичните дроги, посебно магичните печурки кои му се „заштитен знак“, инаку човекот е во слична фреквенција со Тимоти поради активната промоција на позитивноста и потребноста (за еволуирање на човечкиот вид) на магичните печурки.
.

Несомнено е дека еволуираме и тоа доста брзо во последните неколку децении. На ова се сложија сите научници од документарецот, а секако, различно одговорија на повеќето прашања, но во главно сите забегуваат, или па можда јас сум забеган.. (дец а трики куешчн, што би рекол Тимоти). На прашањето за тоа што е свесност, се фрлија доста интересни размсли: „свесноста веројатно постоела уште со создавање на универзумот, па со развивање на материјата станало возможно да се всели во повеќе материи, што довело да се развива индивидуално во секој човек“; „свесноста е океан на животот“; „свесноста е здив на животот..“ Оваа размисла инаку е доста занимлива: „Сите се прашуваат: ’кој сум јас, од каде сум дошол и каде ќе одам кога ќе умрам’ – тие прашања додека сме живи не можеме да си ги одговориме, не знам зошто губиме време барајќи одговори, ќе дознаеме кога ќе умреме и готово.“
.

Она што посебно ме размисли и ме натера да го прегледам повторно филмот е едно размислување на самиот крај, темата беше ’што се случува кога ќе умреме’:

„И да не постоела реинкранацијата, ние веќе ја овозможивме со оставање на својата меморија во интернетот.“

Сосема точно, зачудувачки импресивно! Дали ние всушност ја победивме смртта со помош на интернетот, опцијата за достапност на нашата меморија, спомени и искуства на милијарда луѓе, можност за учење на токму тоа што сакаме, можност за чекор поблизу до титулата “господ“ со тоа што имаме можност да видиме скоро сѐ што се случува во светот и тоа во истото време додека се случува.. Секако, не ја победивме смртта, но сме неверојатно близу до овозможување на реинкранацијата. Нашата душа лежи во нашата меморија, она што го гледаме, не е тоа што се случва, туку тоа што сме ние. Нашите сфаќања и перспективи за случувањата, се всушност тоа што сме, а тие зависат, односно создадени се од нашите искуства кои се всушност наша меморија. Па со тоа оставањето на нашата меморија во интернетот значи и оставање на нашата душа таму, па по престанување на можност на телото за чување на меморијата, таа останува бесмртна со тоа што е на интернетот, а со тоа има и можност за некој, кој ќе добие пристап до неа, да ја вгради во себе и надоградува. Така тој ќе ја всели нашата душа во него и воедно ќе ја надоградува. Човечството во моментот се наоѓа во толку брза еволуција, како никогаш до сега.
.

Иднината не постои, освен во нашата имгинација. Сегашноста е тоа што ни е потребно и тоа во кое живееме, зошто да не бидеме љубопитни да ја апсорбираме и истражуваме меморијата и искуствата на другите, зошто ние да не претставуваме нивна реинкранација, можност за доградување и еволуирање на човечкиот вид?.. Интернетот е неверојатно корисен за човечството, ако го користиме правилно, секако. Тој денес повеќе од кога и да било, му е потребен на човечството. Истото и Хофман го има речено за ЛСД –то, држејќи се на аргументите дека најголемите научни откритија во последните неколку децении се потикнати токму од ЛСД, многу нобеловци и креатори на клучните нешта кои сите ги користиме денес, признаа дека всушност користеле ЛСД за да ја прошират свесноста во тој момент, доста е само да го спомнам признанието на Бил Гејтс.

Read More

Опсесивно приврзување (и возможна невозможност)

Секогаш постои црно и бело. Но не само секогаш, туку и секаде т.е. во сите останати, неостанати, изгубени, скриени, постоечки и непостоечки нешта. Колку нештата можат да бидат добри, толку можат да бидат и лоши, а во суштина може да не постои доброто и лошото ако имаме моќ да ги замешаме црното и белото и да добиеме сиво кое подоцна ќе се исколорира со повеќе бои.
.

Но што ако ние добиеме моќ да ги зголемиме црното или белото силно фокусирајќи се? Тогаш добиваме непостојаност, односно варијација на зголемување на црното и белото во даден момент. Што значи, во еден момент добиваме голема црна точка, во друг – голема бела, а моментите се случуваат со интензивна брзина. Во овој случај, кога ние ја добиеме ваквата моќ, стануваме парадокс сами по себе. Стануваме возможно невозможни, добро лоши, правилно погрешни и тн. Не е тоа дуализам затоа што не е оделено, туку заемно. Кога дуализмот каков што е несврзлив, одеднаш се сврзе во едно, се добива парадокс т.е. возможно невозможен феномен.

Постојат луѓе кои го доживеале парадоксот во себе и истите најчесто се психопати, но не сите. Всушност, психопатите воопшто не се лоши, сѐ додека не се насилни, впрочем како и сите општо земено. Но во одредена мера многумина го почуствувале парадоксот во себе, а не биле свесни за тоа. Да ја спомнеме опсесивната љубов за анализа, таа сака до оној степен до кој повредува. Моќта за длабокото засакување, колку е добра, толку и не е. А многумина посакуваат да се сакани, но што кога ќе го добијат тоа? – Го отфрлаат! Потоа пак се потсеќаат на она познатото: – внимавај што посакуваш!

Синдромот на опсесија се јавува со почетокот на животните непотребни болки. Траумите, комплексите, претерано страдање и тн. Во некои случаи токму од овие процеси настанува една посебна моќ за љубов која на крај станува опсесивна и поради тоа нанесува болка на двете страни. Импресионирачки е фактот што носителите на оваа моќ, стануваат се посвесни за тоа и полека се прифаќаат себеси, па на тој начин исчезнуваат стравовите. Има еден таков пример за еден психопат кој станува свесен и го признава тоа тврдејќи дека не е воопшто лошо – еве видео (клик). Веќе некое време ме занимаваат неговите зборови: „мразам да ме сакаат и сакам да ме мразат.“
.

Опсесијата инаку значи обземеност со нешто мислејќи цело време на тоа, на пр. на идеја, мисла, спомен. Тоа е моќ за фокусирање на подолг временски период и не е лошо се додека не се претера со временскиот период. Но некогаш се случува и да се претера. Некогаш едноставно се случува.. Добриот станува лош задржувајќи ја добрината, љубовникот со кого си делел сѐ, ти станува прв непријател задржувајќи ти ја љубовта кон него, тогаш се случува возможно невозможен момент, се сврзуваат контрадикторностите задржувајќи си ја различноста и ако не станеш свесен за парадоксот во себе, продолжуваш да се гледаш како апсурд, самот по себе.

Read More

(Не)моќта на ТХЦ (и загуба на духот)

Како што моќта на љубовта е огромна, така нешто се збиднува и со моќта на антипатијата! Разликата е во доброто и лошото, како впрочем и секоја разлика. Корисното да го оделиш од штетното е добар предизвик, но што ако еднаш престане да биде баш тоа? Ништо посебно, тоа е само почетокот на твоето сфаќање за само еден твој погрешен избор!

Слободоумно, но внимателно! Така се живее фино, или барем така треба да се живее, немам баш добар поим, но фразава мислам дека баш тоа и го дограбува: „Авантурите можат да бидат луди, но авантуристот мора да биде нормален“. Се прашуваме – како ли тоа само ќе треба да изгледа.. Премногу понудени нешта гледаме во секој момент, дури 60 000 битови информации во секунда собираме со погледот (според некој си, но не мора да е точна бројката, нека биде претпоставка), од кои свесно обработуваме само 20 000 битови, затоа што останатите не нѐ интересираат. Од тука ќе извлечеме логички заклучок: ако ние сакаме свесно да обработиме што повеќе од нештата што се случуваат околу нас, потребно е истите да нѐ заинтересираат, значи свесноста ни се зголемува правопропорционално со зголемување на заинтересираноста! Мене пред некој ден ме заинтересира баш спротивното – како всушност ние ја губиме т.е. намалуваме заинтересираноста?

ТХЦ или Тетрахидроканабинол (Tetrahydrocannabinol), е психоактивна супстанца која се наоѓа во Канабис растението. „Психоактивна супстанца“ е термин за супстанца која дејствува на вашата психичка состојба и таквите супстанци се познати под името – дроги. Некои од нив се користат против болести, болки и други медицински случаи, некои заради забава и некои за спиритуални цели од страна на психонаутите кои бараат нови начини и форми на перцепција, размислување, дејствување, или со други зборови – пошироко отворен ум. Канабисот, верувале или не, дејствува сосема спротивно од психонаутската цел т.е. од open mind мотото. Со малку анализа, ќе воочите дека е ова всушност многу логично и релано, а и секојдневно (или седмично да речеме, викендашки) се случува околу вас. Луѓето што често пушат канабис имаат развиено навика да ги собираат само добрите слики од реалноста т.е. оние што им одговараат за добро расположение, за да, како што веќе ни е познато нивното мото – си направат „добар филм“. На тој начин тие испуштаат многу нешта што се случуваат околу нив во иститот момент, само затоа што моментално тие информации не ги прават расположени, а истите тие нешта не значи дека не се потребни, туку тие моментално не ги сваќаат како такви. Колку подолго време (се мисли на период од години) се пуши канабисот (а не мора често), толку посилна психоза добиваат корисниците (која најчесто е прво блага). Тука имаат предност личностите со семејни предиспозиции, со што во генот имаат веќе неактивна психоза која ќе се активира многу побрзо од кај другите. Психозата не е ништо опасно, тоа е само изворна сотојба на ненормалност, лудост, возбудена паничност во блиц моменти, немање сензор за обрски и уште куп помали нешта. Изворна реков, за да потенцирам дека не е изразено во алегориска форма или фигуративната смисла, за жал.

Всушност во споредба со другите начини, па и воопшто не е толку лошо да се живее во затупеност од „убавиот филм“ на канабисот со тоа што ги одбиваш оние нешта на кои им е потребна поголема анализа за сваќање, но сепак мене не ми е компактибилен со психонаутското истражување и доживување на духот како помоќен начин на гледање врз нештата. Вчера го зедов последниот насмеан „добар филм“ во кој ти капат очите од убоста на затворениот ум и со тоа ја затварам мојата хронологија. Знам да се одалечам од луѓето и знам да си ја симнам етикетата Џанак! Остана уште само за Неа да речам дека ми е жал што отиде толку длабоко надолу, беше само наивно, искрено и убаво дете..

Read More

(Не)моќта на зборовите

Ми се случува период кога немам потреба од пишување, а истовремено во мислите ми скокаат безброј идеи и блиц сваќања за кои сите околу мене уште не се свесни. Кога би зборувал наместо да пишувам, сето тоа би испарило уште во моментот кога ќе го кажам, затоа што би наишло на огнена бариера исплетена од недоразбирања, предрасуди според ликот и спомените, коплекси на страв од манипулација со зборовите поради веќе познатата злобна употреба на елоквентноста и уште куп непотребни јазли.. (кога реков: „не се бори кога не е потребно“, можеби требаше да му се удри подлабока анализа?).

Пишувањето е во многу поголема предност од зборувањето. Еве зошто: сите овие горе наведени форми во плетот на бариерата на која би наишле зборовите, се менливи со текот на времето, па така ако денес ја плеткаат бариерата, утре при повторно читање, може да ја отплеткаат, т.е. да нема бариера. Па ете, ми дојде малку волја, па ај да искористам додека не заминала пред време за ме натера да го избришам ова.

Зборовите имаат голема моќ и тоа многумина го потврдуваат со самото бегање од информации и објаснувања, затоа што се чуствуваат немоќни пред таа огромна моќ на зборовите за манипулација со нив. Овде навлегов подлабоко од еден сосема чист момент на разочарување! Нели, обично кога сме разочарани можеме да размислиме многу подлабоко за нештата. Можеме, а и не мораме, зависи од самите нас. Ме зафати мисла: „зошто јас не можам да го покажам она што го гледам?“ Не, не сум нестрплив, секој што напишал (не доволно паметна) книга верувам дека има доволно трпение за да не му е гајле за ништо, оти после години сигурен е дека сѐ ќе се дофати, хармонизира, среди, добие на сатисфакција или било како наречете го. Мене само ми е жал за временскиот пропуст што го прават ликовите кои ги сакам. Имено, тие не сакаат да си ги побијат своите паушални и пребрзи заклучоци, не толку поради гордост колку поради мрза и безволие за подлабоко размислување и најважното – страв од зборовна манипулација.

Проклетството да си елоквентен се состои во тоа што не си секогаш елоквентен, поради природното присуство на мрзата или безволието, а и грешката не е исклуичена, па затоа обично на елоквентните им е потребен доволно авторитет за да со него си го покријат и оној мрзлив безволен дел или па и грешка, што е доста чест случај оти сите ние сме само обични луѓе. Сите сме истовремено паметни и глупави, но важноста или поентата ни случајно не лежи во тоа (да се биде паметен или интелектуалец), туку токму во начинот на разбирање на нештата и следователно на тоа – дејствување врз нив!

Сите имаат различна перцепција на она што го гледаат пред нив, а истата таа е зависна од нивните спомени, емоции, содржината што ја имаат во она што го нарекуваат карактер и уште куп хемиски процеси кои им се случуваат во телото, поточно во главата. Кога ќе почнат да ги перципираат нештата, истите поминуваат најпрво преку едно огледало (да го наречеме така) или бран од сите предходни претстави, слики, симпатии, антипатичности за ликот или нештото од кое ги перципираат работите што ги гледаат. Сѐ зависи од нас самите, па затоа многу е поволно во истиот тој момент да се помисли и дека не ни е потребен никој за да го измениме нашиот поглед кон нештата, тоа го можеме ние, само ако сакаме!

Се чуствувам навистина немоќно кога знам дека ги имам само зборовите. Делата или дејствата одамна се погрешно или изопачено перципирани, не од сите, доволно е од еден само и тој еден да е баш едиствениот лик кој за мене има специјално значење или за кого би ја истискал, размачкал, исцедил сета крв од мене и би напишал зборови со неа, до поледната капка. Довербата беше всушност најважна, заедно со разбирањето, бидејќи само поради недостиг од тие две, се случуваат сите зла на светот, доволно е да се напомнат само сликите од војните.

Постојат нешта кои ги разбирам на еден начин кој е невозможен за искажување со зборови. А уште помалку, точно разбран од другите. Ете затоа немам потреба од пишување, оти се јавува чувство дека е залуден трудот. Залуден затоа што му стојат само две бариери: Прво – нема да го искажам во детермираната замисла; второ – нема ни да се разбере според замисленото, туку според некој својствен начин кој е во зависност само од процесите во главата на перципирачот кои се својствени само за него поради различноста на спомените и уште нешта во мемориајта. Многу е јасно дека сѐ што гледаме, е зависно од самите нешта кои нѐ содржат нас т.е. од самите нас. Зависно! Тоа значи дека може да ја смени формата ако се смениме ние!

Довербата е единственото најважно нешто за да се оформи разбирањето од кое пак зависи сѐ и истовремено не зависи ништо.

Read More

Книги

Забрането бладање

Read More

Тимоти Лири (видеа)

It's my video on youtube which is most popular one. The whole documentary is just below it.

Ова е најпопуларното видео меѓу аплаудираните на мојот акаунт на Јутуб, каде има развиено интересна дискусија околу вистинитоста и можноста да се исполни идејата на Тим -  пос смртта да ја сочува главата за во иднина да му биде составена во ново тело и со тоа повторно да оживее.

Here is whole documentary in playlist:




And the tribut to Timothy:

Read More

Теренс Мекена (есеј на англиски)

Ideas

“	There are these things, which I call "self transforming machine elves," I also call them self-dribbling basketballs. They are, but they are none of these things. I mean you have to understand: these are metaphors in the truest sense, meaning that they're lies! [...] I name them 'Tykes' because tyke is a word that means to me a small child, ... and when you burst into the DMT space this is the Aeon - it's a child, and it's at play with colored balls, and I am in eternity, apparently, in the presence of this thing.	”
—Terence McKenna, "Time and Mind",

Terence McKenna advocated the exploration of altered states of mind via the ingestion of naturally occurring psychedelic substances. For example, and in particular, as facilitated by the ingestion of high doses of psychedelic mushrooms, and DMT, which he believed was the apotheosis of the psychedelic experience. He spoke of the "jeweled, self-dribbling basketballs" or "self-transforming machine elves" that one encounters in that state.

Although he avoided giving his allegiance to any one interpretation (part of his rejection of monotheism), he was open to the idea of psychedelics as being "trans-dimensional travel"; literally, enabling an individual to encounter what could beancestors, or spirits of earth. He remained opposed to most forms of organized religion or guru-based forms of spiritual awakening.

Either philosophically or religiously, he expressed admiration for Marshall McLuhan, Pierre Teilhard de Chardin, Gnostic Christianity, Alfred North Whitehead and Alchemy. McKenna always regarded the Greek philosopher Heraclitus as his favorite philosopher.

He also expressed admiration for the works of James Joyce (calling Finnegans Wake "the quintessential work of art, or at least work of literature of the 20th century") and Vladimir Nabokov: McKenna once said that he would have become a Nabokov lecturer if he had never encountered psychedelics.

The "Stoned Ape" Theory of Human Evolution

In his book Food of the Gods, McKenna proposed that the transformation from our early ancestors Homo erectus to the species Homo sapiens mainly had to do with the addition of the mushroom Psilocybe cubensis in out diet - an event which according to his theory took place in about 100,000 BC (this is when he believed that our species diverged from the Homogenus). He based his theory on the main effects, or alleged effects, produced by the mushroom. One of the effects that comes about from the ingestion of low doses, which agrees with one of scientist Roland Fischer's findings from the late 60s-early 70s, is it significantly improves the visual acuity of humans - so theoretically, of other human-like mammals too. According to McKenna, this effect would have definitely prove to be of evolutionary advantage to our omnivorous hunter-gatherer ancestors that would have stumbled upon it "accidentally"; as it would make it easier for them to hunt.

In higher doses, McKenna claims, the mushroom acts as a sexual stimulator, which would make it even more beneficial evolutionary, as it would result in more offspring. At even higher doses, the mushroom would have acted to "dissolve boundaries", which would have promoted community-bonding and group sexual activities-that would result in a mixing of genes and therefore greater genetic diversity. Generally McKenna believed that the periodic ingestion of the mushroom would have acted to dissolve the ego in humans before it ever got the chance to grow in destructive proportions. In this context he likened the ego to a cancerous tumor that can grow uncontrollable and become destructive to its host. In his own words:

Wherever and whenever the ego function began to form, it was akin to a calcareous tumor or a blockage in the energy of the psyche. The use of psychedelic plants in a context of shamanic initiation dissolved-as it dissolves today-the knotted structure of the ego into undifferentiated feeling, what Eastern philosophy calls the Tao.

—Terence McKenna, Food of the Gods

The mushroom, according to McKenna, had also given humans their first truly religious experiences (which, as he believed, were the basis for the foundation of all subsequent religions to date). Another factor that McKenna talked about was the mushroom's potency to promote linguistic thinking. This would have promoted vocalisation, which in turn would have acted in cleansing the brain (based on a scientific theory that vibrations from speaking cause the precipitation of impurities from the brain to the cerebrospinal fluid), which would further mutate our brain. All these factors according to McKenna were the most important factors that promoted our evolution towards the Homo sapiens species. After this transformation took place, our species would have begun moving out of Africa to populate the rest of the planet  Later on, this theory by McKenna was given the name "The 'Stoned Ape' Theory of Human Evolution".

Documentary in playlist:

A Fireside Chat With Terence McKenna

Read More