Бумеранг на добрината и елка од пластични шишиња

"Be the change you wish to see in the world."
Gandhi

.

Доколку го побараме коренот за постоењето на нештата, ќе дојдеме до одговор дека сите нешта постојат поради свесноста за нив. Подигнувањето на јавната свест значи и придонес за постоење на уште неколку нешта, покрај постоечките, нели. А поентата на дејствување врз јавната свест е сконцентрирана во самиот бумеранг на добрината.

Со тој бумеранг се сретнав пред неколку години во еден блог пост на @Vnukot, за кој веројатно никогаш нема да ми текне како се викаше и кај беше постиран, но како и да е, истиот бумеранг постоел и многу порано од тогаш, токму поради тоа што некој друг бил свесен за него. Од друга страна постои и бумеранк на злобата и работи на истиот принцип како добриов, освен што не сакате да ви се случи!

Појавата е наречена Бумеранг така бидејќи дејството (независно дали е добро или лошо) кое што ќе го направам, многу е веројатно дека ќе ми се врати после одреден период, по принципот на butterfly ефект. Тоа е еден поврзан процес на дејства кои зависат едно од друго и се поврзани со причинско-последична врска. Овој процес е единствениот кој постои независно од нашата свесност за него, но верувам дека зависи од некоја друга поголема свесност, можеби свесноста на универзумот, којзнае.

Како и да се случуваат работите околу нас, ние сепак (барем) еднаш во животот доаѓаме до прашањето: Што направив јас за светот, или кој е мојот допринос за нештата да бидат поубави, подобри и посвесни? Јас би можел да одговорам дека ја создадов иницијативата Lets grow awareness и под истото мото продолжувам да придонесувам за зголемување на јавната свест околу повеќе теми, а во моментот тоа градење на елка од пластични шишиња.

Иницијативата за изградба на елка од пластични шишиња е започната во Скопје и раширена низ неколку пунктови во повеќе делови од главниот град, а еден пункт ќе биде отворен и во Куманово (на 24-ти декември од 12 - 14 часот)  каде јас и Сања (@ssanja4) ќе го очекуваме Вашиот придонес кон иницијативата, со донесување на неколку пластични шишиња (кој колку може). Се надевам дека со ова ќе започнеме уште еден бумеранг на добрината, кој секако, кога тогаш ќе ви го врати нештото кое сте го направиле.

Еве и визуелна претстава за поимот, којa дејствува многу помотивирачки од сите букви погоре!

Ивентот на фејсбук

Твитер: #елкамк

Линкови од иницијативата за градење елка од пластични шишиња, објавени од неколку други блогери:

http://darjanradenkovic.blogspot.com/2011/12/blog-post.html

http://tamaraatanasoska.wordpress.com/2011/12/16/novogodishna-elka-od-plasticni-shishinja/

http://jovanatozija.blogspot.com/2011/12/blog-post_06.html

http://bit.ly/rXieKn (debarmaalka.wordpress.com)

Планот на изградба: http://endek.tumblr.com/post/14407891267/sheshe-shishe-elka

Read More

Приватност

Чудни патишта постојат и чудни луѓе се движат по нив. А убаво е да постои чудноста, нѐ инспирира ако не ништо друго. Последното смешно чудо што го слушнав беше дека тајмлајн профилот на фејсбук дополнително ја зарозува приватноста. Кога продискутирав околу тоа, ми рекоа дека има разлика помеѓу приватност и контрола на приватност. Веројатно уште постојат параноици кои не излегле од комунизмот и приватноста сѐ уште им е „тајно контролирана“.  Некако оваа чудо ме зачуди толку силно што морав да прокопам подлабоко во поимот приватност и како другите го сфаќаат истот поим.

Кога го сторив тоа добив впечаток дека ми летнала косата нагоре како во алтернативните тинејџерски години, што ги чувам зад себе. Чудото, бездрго, дејствува како струен удар. Голема е разликата меѓу живеењето при крајот на деведесетите, па отпосле во новата ера, иако навидум ни се чини дека ништо битно не се случило, но се случи и те како се случи! Интернетот ја уби приватноста и сета магија што произлегуваше од незнаењето поради кое многу почесто постоеше и чудењето. Приватноста не постои од многу одамна и тоа се случи токму од наша волја, затоа што ние сакавме така. Луѓето се снимаат секој ден и го аплаудираат тоа на јутуб и Вимео, пишуваат блог постови за себе, а на социјалните мрежи пишуваат каде се во моментот, со кого седа, што зборуваат, што јадат и тн. Се промовираат себе си на секој можен начин, стануваат бренд. Тоа значи дека приватноста воопшто не ни е потребна. Но од друга страна постојат луѓе кои сѐ уште мумлаат нешто за својата загрозена приватност. Има ли овде логика, како можат луѓето да се толку контрадикторни поради нивната несвесност за значењето на поимот приватност?

Настрана несвесноста, да бидеме пореални - кој воопшто има потреба да биде во тајност денес? Кој ако не оној кој се плаши од сопствените постапки, од она што го направил? Никој друг. Ако никому не му мислиш и правиш зло (макар и за добри цели како што повеќето се самооправдуваат), никој нема да ти го загрози правото за слободно постоење. Приватноста денес е само поим за манипулација со јавното мислење кон одредени таргет цели.

Но, за некое чудо, луѓето имаат различна призма пред очите па поради неа сите гледаат различни нешта. Од тука излегува потребата за разбирање меѓу себе која неретко резултира и со симпатичност. Рушење на поимот приватност и секакво негово дејствување во реалноста, е вистинскиот начин да се дознае како функционира призмата на другиот, па следствено на тоа ќе се случува повеќе конеции, повеќе разбирања, и повеќе љубов.

Видео за поврзување на нештата од оваа година:

Read More

Lets Grow Awareness

Постои една индиска поговорка: „Сѐ што не е додадено – е изгубено.“ А сите ние имаме толку нешта да дадеме од себе, колку што би било доволно за сите суштества да се задоволни од добиеното, но и инспирирани да додадат и нешто свое.

Манифестацијата Lets grow Awareness е токму едно од нештата кои секој од нас може да ги додаде во светот со цел да ја поттикне јавната маса на размисла околу (не)потребноста за национална омраза, верска омраза, тензиите со палење знамиња, не признавање имиња и уште куп слични нешта кои го затемнуваат балканот и му даваат облик на темна дупка која е пример како не треба да живее.

После палењето на замињата и дигнатите национални тензии, ние како група индивидуалци се запрашавме: зошто секогаш ова парче од светов да служи за пример како не треба да се живее? И зошто не се потрудиме да ги поттикнеме нештата кон подобрување наместо да избегаме што подалеку од овде? Лесно е да се турнат нештата под тепих, потешко е да се соочиш со нив и да го додадеш својот труд за подобрување на нештата, па макар тоа било и една ваква манифестацја од литературно музички карактер која преку уметноста ќе се изрази против националната омраза и ќе поттикне будење на онаа убава замсла која спие во секој од нас – замислата за подобар соживот и за едно поразнобјно утре.

Џон Ленон сакаше да замисли свет во кој сите луѓе ќе живеат во благосостојба и нема да постојат држави во светот, а истата утописка идеја беше искористена за скоро сите научно фантастични филмови во кои вонземјанците објаснуваа дека на нивната планета не постојат држави и дека сите се една нација.

Овие утописки идеи всушност и не се утописки, бидејќи се целосно возможни, но поради недоволната свесност на поголемиот дел од светот - до сега не се случиле. Можеби и никогаш нема да се случат, но битното е дека со малку поголема свесност би се постигнало многу подобро меѓусебно разбирање, а јас верувам дека тоа ќе се случи. Некогаш.

Програма:

-Интро за целта и идејата на настанот; читање на расказ со наменета содржина. (Даниел Краљевски);

-Unplugged музичка манифестација т.е. свирка со групите:

• -The Maze (Драгана и Никола од Куманово)
• -M & G (Мартин и Глигор од Куманово)
• -The Yanna (Јана од Скопје)

Влезот е бесплатен. Спонзорски покровител е „К-нет“ интернет провајдер.

Read More

Каде да објавувам?

Она што е одговорот на прашањето „каде да објавувам“, обично го обликува одговорот и на прашањето „што да објавувам“. Тоа се случува поради самата крактеристичност на медиумот, и работи на истиот принцип како и поговорката „со кого си, таков си“ која секако воопшто не мора да биде прецизно мерило за нештата, но сепак постои еден мал кревок фрагмент на влијанија кои така цврсто ги поврзуваат двете нешта, кога се заедно.

Обликот и формата на објавата понекогаш не само што ги ограничува (и неретко определува) самиот медиум, туку и зависат од навикнатиот начин на користење на тој медиум од корисниците, независно дали тоа ќе биде статус на facebook со некоја мудра мисла, или твит на твитер со некоја хумористична или хуморно зајадлива мисла, или можеби ќе биде блог пост каде што ќе критикуваме одредени случувања кои во моментот се движат во јавноста. Токму поради таа причина јас понекогаш се чувствувам збунет кога е во пршање местото каде да го објавам тоа што го мислам, токму затоа што треба да го обликувам според медиумот. А згора на тоа и самата мисла или идеја за објава, во тоа двоумење се случува да биде пресечена уште од мали нозе т.е. уште целосно неоформена.

Од друга страна, збунетоста доаѓа и од самото недоволно разбирање на навиката на мнозинството објавувачи во одреден медиум, не дека се работи за комплицираност, туку за недоволно следење на истиот медиум поради тоа што ни станал досаден т.е. не сме почувствувале некаков предизвик кон него. А колку повеќе го избегнуваме поради тоа, толку повеќе досаден станува, па така се случува една бескрајна процедура. Иако јас (како и повеќето други) во суштина сум навлезен во секој можен начин на објавување на интернет, но сепак понекогаш постои двоумењето „каде да објавам“ а подоцна неретко доаѓа и до губење на смислата на една идеја поради првото двоумење, па тогаш настапува второто: „што да објавам“. А оттука повторно се раѓа една бескрајност од повторувања на нештата.

Иако луѓето објавуваат паралелно на сите три (попопуларни) интернет медиуми, сепак мислам дека мора да постои еден кој им е основен или омилен, а другите помалку омилени или споредни. Ако направиме една анализа, мислам дека повеќето твитерџии се и блогери, додека повеќето фејсбучари се луѓе кои пред да постои facebook не знаеле што е тоа интернет, а уште помалку што е тоа блог или форум. Во меѓувреме сепак се присетив дека пред да објавувам било што на интернет – бев блогер. Па тогаш која е причината сега да не знам каде да објавувам?

Read More