Слободна волја ( и моќта на свесноста)

Јасно е дека во секој момент од животот одлучуваме еден од безбројните избори на нашиот следен акт, интересно станува кога ќе дознаеш дека 95% од нашите дејства ги контролира нашата потсвест. Тогаш си наметнеме прашње: како да ја одредиме одговорноста?

. 

Еден неуронаучник Sam Harris во една негова книга има опишано експеримент со кој се докажува дека нашиот мозок реагира 10 секунди пред тоа да го стори нашата свест кога треба да одлучиме нешто. Од тука тој доаѓа до сомневање дека ние можеби и немаме слободна волја:

Harris argued that "no account of causality leaves room for free will." He cited experiments in which magnetic resonance imaging (MRI) "predicts" that a subject is going to do something—on the basis of activity in the subject's brain—up to 10 seconds before the subject consciously decides to do it.
"Clearly, findings of this kind are difficult to reconcile with the sense that one is the conscious source of one's actions," Harris wrote.

Сега е веќе појасно дека се работи за нашиот потсвесен дел од умот, но останува енигмата до каде оди одговорноста и каде престанува. Потсвеста е мрежа од програми според кои дејствуваме 95% од времето, додека 5% отпаѓаат на свесното размислување кое патува во минато и оди во иднината за да ги спореди научените лекции и предвидувањата што би придонело за донесување на поважните одлуки. Главните програми кои ја држат основата на мрежата наречена потсвест, се настанати пред да наполниме шест години од животот. Детето до шест години цело време перципира како се однесува околината (што за него е целиот свет) и она што за тие шест години ќе го перципира, ќе биде главната основа според која ќе му се засноваат сите акти во понатамошниот живот. Исто што е интересно е и фактот дека околината има дејство врз нашата ДНК со тоа што нашиот начин на живот е целосно зависен од околината во која растеме токму затоа што таа ја програмира нашата потсвест оти нели нашата перцепција на околината ги создава програмите на потсвеста. 
.

Во едно интервју со Брус Липтон (подолу поставено за гледање од тука), доста прецизно е разјаснето како нашата слободна волја зависи од развиток на свесноста. Неговото објаснување за моќта на свесноста е многу едноставно: rewrite the subconscious т.е. репрограмирање на потсвеста.
.

Некаде од 16 -та минута па натаму го спомнува феноменот „head over heels“ изразувајќи ја моќта на слободната волја бидејќи во таа предходна состојба на „перфектното заљубување“ нашата перцепција околината ја препознава како рај. Тогаш излегува прашањето: што е тоа што нас не спречува да го живееме тоа кога ќе посакаме? Пак е едноставно: rewrite the subconscious!
.

Видеото:
.

Read More

Уметнизирање (и поврзаност со депресијата)

Уметнизирање како тема би опфатило сѐ што проучува истражување на уметноста и нејзиното настанување и виреење воопшто. Уметнизирање значи создавање уметност. Но мислам дека отсекогаш било привлечно да се дознае што е тоа уметност и како настанува, секогаш се намирисува некоја магија дури и во самиот поим, што ја карактеризира, но и дава огромна слобода за слободоумно одредување на нејзиното значење. На википедија дефиницијата вели дека уметност се сите креативни човечки дејствија, со исклучок на оние кои се директно сврзани за репродукција и опстанок. Значи најконцезната форма на уметноста е она наивно креатизирање кое донесува само душевна топлина и е исклучено од секаков вид комерцијална намена. Но бидејќи е штета креативноста да не се искористи комерцијално ако веќе може да подобри многу животи, луѓето почнале да уметнизираат за комерцијални цели па уметноста веќе не може да се разликува од „уметност“ и се губи значењето.


Во секој случај уметнизирањето продолжува да биде интересно и за филозофите и психолозите, на пример врската на уметниците и депресијата (баш со еден таков ТЕКСТ се сретнав пред некоја минута). Гледиштето врз уметниците и депресивноста е многу одамна разгледувано од психолозите, бидејќи длабочината на целото прашање некако не е доволно плитка за филосовско донесување заклучоци околу тоа и може да претставува само умешно подредување мисли и претпоставки, што потикнува размислувања, но сепак завршува со нејасност.
.

Психонаутиката открива дека умот освен во свесна и несвесна состојба, може да влезе и во натсвесна од која е дел и трансцедентноста. Токму околу тоа еден психонаут ( во докуметнарецот The Beyond Within - LSD [ЛИНК]) претставува теорија дека сите најдобри дела на човештвото (слики, песни, наука, технолошки достигнувања, книги, филмови..) всушност потекнуваат од таква состојба на умот, од тоа поле каде што влегуваат (макар и само на површина) сите уметници и по тоа се разликуваат од останатите. Со мала разлика што тој ја нарекува „unsanity“, а останатите две се нормалност и ненормалност (sanity и insanity.) Би го издвоил ова интервју (негде околу 33 -та мин.) од документарецот:

- Дали треба сериозно да се размисли за реалноста на халуцинациите од ЛСД или тоа е само бесполезна илузија како производ од интоксикација?

- Она што ние го имаме како претстава за човечкиот ум е дека може да биде нормален и ненормален, но ЛСД ни открива и една друга состојба на умот која може да биде зад нормалноста, но во исто време и да не биде ненормален. Се претпоставува дека тоа е областа од каде доаѓаат сите суперлативни ефекти на човештвото, не само уметноста туку и науката! До таа трета област на умот можеме да се приближиме со умно и мудро користење на ЛСД.

Поврзаноста на уметниирање со депресијата доаѓа од фактот дека при депресија умот се соочува со недоволно серотин што значи и пореметување на останати хемиски процеси кои зависно од левелот на интелигенција, умот можат да го доведат до онаа трета состојба - натсвест. Понатаму, негов избор е што ќе извади од таму, и дали. Со оваа теорија логично се согласува и психијатриското објаснување на спињето, со тоа што РЕМ фазата во која се сонува, се нарекува парадоксално спиење во кое се пореметени неколку функции на телото. Инаку постои и нон-РЕМ фаза, уште наречена ортодоксално спиење, таа е нормално спиење и без сон кое обично трае од 75 до 90 минути и се случува во циклуси кои се оделени со 15 до 10 минутно РЕМ или парадоксално спиење во кое лежи полето на сите наши желби и замисли, во кое лебди симболичната смисла на зборот „сон“. А сите уметници се наречени сонувачи.
.

Депресијата е можеби пореметување, но согласно фактот дека сите нешта имаат свои добри и лоши страни, па и депресијата може да биде вкусена од позитивната страна. Сепак, можеби среќни се луѓето на кои депресијата секогаш им е позитивна, можеби уметниците ја чувствуваат среќата во поинаква форма од обичната.

______________________________________________________________

Во прилог, неколку мисли од врвни уметници околу темава:

Сите деца се уметници. Тешкото е како да останат уметници кога ќе пораснат.
-Пабло Пикасо

Уметноста е еден вид на вродена желба што го зграбува човекот и го прави свој инструмент. За да ја извршува оваа тешка должност, понекогаш е неопходно за него да ја жртвува среќата и сѐ она што го прави животот вреден за живеење за останатите луѓе.
-Карл Јунг

Колку и да е парадоксално, сепак изгледа дека Животот повеќе ја имитира Уметноста отколку Уметноста - Животот.
-Оскар Вајлд

Уметноста е соработка меѓу Бог и Уметникот. Колку помалку работи Уметникот - тоа подобро.
-Андре Жид

На Уметноста ѝ е потребна философија, исто како што на философијата ѝ е потребна Уметност. Инаку, што би се случило со Убавината?
-Пол Гоген

Сакам да ги трогнам луѓето со мојата Уметност. Сакам да кажат: "Тој чувствува толку длабоко, тој чувствува толку нежно".
-Винсент ван Гог

Врвната цел и вистинската метафизичка активност на Животот е Уметноста.

-Фридрих Ниче

И едно видео во прилог, се разбира. Инаку го исеков од филм:

Read More