Уметнизирање (и поврзаност со депресијата)

Уметнизирање како тема би опфатило сѐ што проучува истражување на уметноста и нејзиното настанување и виреење воопшто. Уметнизирање значи создавање уметност. Но мислам дека отсекогаш било привлечно да се дознае што е тоа уметност и како настанува, секогаш се намирисува некоја магија дури и во самиот поим, што ја карактеризира, но и дава огромна слобода за слободоумно одредување на нејзиното значење. На википедија дефиницијата вели дека уметност се сите креативни човечки дејствија, со исклучок на оние кои се директно сврзани за репродукција и опстанок. Значи најконцезната форма на уметноста е она наивно креатизирање кое донесува само душевна топлина и е исклучено од секаков вид комерцијална намена. Но бидејќи е штета креативноста да не се искористи комерцијално ако веќе може да подобри многу животи, луѓето почнале да уметнизираат за комерцијални цели па уметноста веќе не може да се разликува од „уметност“ и се губи значењето.


Во секој случај уметнизирањето продолжува да биде интересно и за филозофите и психолозите, на пример врската на уметниците и депресијата (баш со еден таков ТЕКСТ се сретнав пред некоја минута). Гледиштето врз уметниците и депресивноста е многу одамна разгледувано од психолозите, бидејќи длабочината на целото прашање некако не е доволно плитка за филосовско донесување заклучоци околу тоа и може да претставува само умешно подредување мисли и претпоставки, што потикнува размислувања, но сепак завршува со нејасност.
.

Психонаутиката открива дека умот освен во свесна и несвесна состојба, може да влезе и во натсвесна од која е дел и трансцедентноста. Токму околу тоа еден психонаут ( во докуметнарецот The Beyond Within - LSD [ЛИНК]) претставува теорија дека сите најдобри дела на човештвото (слики, песни, наука, технолошки достигнувања, книги, филмови..) всушност потекнуваат од таква состојба на умот, од тоа поле каде што влегуваат (макар и само на површина) сите уметници и по тоа се разликуваат од останатите. Со мала разлика што тој ја нарекува „unsanity“, а останатите две се нормалност и ненормалност (sanity и insanity.) Би го издвоил ова интервју (негде околу 33 -та мин.) од документарецот:

- Дали треба сериозно да се размисли за реалноста на халуцинациите од ЛСД или тоа е само бесполезна илузија како производ од интоксикација?

- Она што ние го имаме како претстава за човечкиот ум е дека може да биде нормален и ненормален, но ЛСД ни открива и една друга состојба на умот која може да биде зад нормалноста, но во исто време и да не биде ненормален. Се претпоставува дека тоа е областа од каде доаѓаат сите суперлативни ефекти на човештвото, не само уметноста туку и науката! До таа трета област на умот можеме да се приближиме со умно и мудро користење на ЛСД.

Поврзаноста на уметниирање со депресијата доаѓа од фактот дека при депресија умот се соочува со недоволно серотин што значи и пореметување на останати хемиски процеси кои зависно од левелот на интелигенција, умот можат да го доведат до онаа трета состојба - натсвест. Понатаму, негов избор е што ќе извади од таму, и дали. Со оваа теорија логично се согласува и психијатриското објаснување на спињето, со тоа што РЕМ фазата во која се сонува, се нарекува парадоксално спиење во кое се пореметени неколку функции на телото. Инаку постои и нон-РЕМ фаза, уште наречена ортодоксално спиење, таа е нормално спиење и без сон кое обично трае од 75 до 90 минути и се случува во циклуси кои се оделени со 15 до 10 минутно РЕМ или парадоксално спиење во кое лежи полето на сите наши желби и замисли, во кое лебди симболичната смисла на зборот „сон“. А сите уметници се наречени сонувачи.
.

Депресијата е можеби пореметување, но согласно фактот дека сите нешта имаат свои добри и лоши страни, па и депресијата може да биде вкусена од позитивната страна. Сепак, можеби среќни се луѓето на кои депресијата секогаш им е позитивна, можеби уметниците ја чувствуваат среќата во поинаква форма од обичната.

______________________________________________________________

Во прилог, неколку мисли од врвни уметници околу темава:

Сите деца се уметници. Тешкото е како да останат уметници кога ќе пораснат.
-Пабло Пикасо

Уметноста е еден вид на вродена желба што го зграбува човекот и го прави свој инструмент. За да ја извршува оваа тешка должност, понекогаш е неопходно за него да ја жртвува среќата и сѐ она што го прави животот вреден за живеење за останатите луѓе.
-Карл Јунг

Колку и да е парадоксално, сепак изгледа дека Животот повеќе ја имитира Уметноста отколку Уметноста - Животот.
-Оскар Вајлд

Уметноста е соработка меѓу Бог и Уметникот. Колку помалку работи Уметникот - тоа подобро.
-Андре Жид

На Уметноста ѝ е потребна философија, исто како што на философијата ѝ е потребна Уметност. Инаку, што би се случило со Убавината?
-Пол Гоген

Сакам да ги трогнам луѓето со мојата Уметност. Сакам да кажат: "Тој чувствува толку длабоко, тој чувствува толку нежно".
-Винсент ван Гог

Врвната цел и вистинската метафизичка активност на Животот е Уметноста.

-Фридрих Ниче

И едно видео во прилог, се разбира. Инаку го исеков од филм:

Read More

Пласибо ефектот и психоделија (and Cybertherapy)

Психоделијата секогаш за научниците претставувала алтернативен начин за самолечење, и нејзината потреба доаѓа до израз во моментот кога медицината ќе се најде во немоќна состојба. Научниците истражувајќи за лечење депресија, во последно време ја пронаоѓаат поврзаноста на пласибо ефектот и психоделијата.
.

Американскионт новинар Џон Хорген познат по неговите позитивни ставови за ЛСД и корисноста на психоделичните супстанци, како и по неговата книга „the dead of science“; на неговиот блог пишува дека психоделичната терапија всушност ја користи моќта на пласибо ефектот:
.

„Psychedelics clearly exploit the placebo effect, but in complicated ways. To make clinical trials of a drug more rigorous, researchers sometimes give subjects in the control group an "active placebo," which unlike a sugar pill has discernable physiological or mental effects, so subjects can't easily tell whether they are in the control group. If psychedelics are placebos, they should perhaps be called hyperactive placebos, because their psychotropic effects are so dramatic.“
.

При тоа појаснува и дека гуру моделот на Тимоти - „set and setting“, претставува своевидна психоделична терапија во која трипот е под лична контрола поради првиот дел од моделот - mind-set инстрикциите, кои налагаат личноста да се фокусира на она кое мисли дека треба да го постигне, на пример победување на алкохолизмот, на обсесивна бесконтрола, меланхолија, страв од умирање и тн. Кога оваа психоделична терапија Тимоти ја вметнува во религиска атмосфера (што всушност е вториот дел од моделот – setting во кој тој предлага секој да си измисли своја религија и да се стреми кон Гуру титулата), станува доста логично дека е тој свесен за пласибо ефектот и го ползува преку поставување на моделот за психоделична тарапија.
 

Сајбертарапијата (Cybertherapy = психотарапија преку компјутер) има слична поврзаност со пласибо ефектот давајќи витуелна сигурност која до одреден степен се искористува и во реалноста. Постојат тврдења дека Америка годишно троши 4 милиони долари за сајбертарапија на американската војска. Војниците се пуштаат да се борат во виртуелно ирачко село за да стекнат поголема прецизност.
.

Во секој случај, дали психотарапијата е преку психоделична или сајбер терапија, таа е ефективна само во оние случаи во кои личноста цврсто верува во терапијата, во останатите не. Што значи дека методите се тука само за исползување на моќта на пласибо ефектот.
.

Еве едно видео за биологија на верувањето и, некаде од 3:30 со вклучена фасцинантност на плсибо ефектот:

Read More

Улогата на авторитетот (’question authority’ -T. L.)

Авторитетот игра во главна улога по прашањето за валидноста, квалитетот и вистинитоста во сите меѓучовечки случувања или збиднувања во планетава. Еден психолог има оставено доста познати фрази зад (и пред) себе, меѓу кои и оваа: „Think for yourself, question authority“, која е доста малку размислувана од луѓето, но и уште помалку разберена во вистинската нејзина порака. Тоа обично се случува заради незаинтересираност на луѓето за размислување и ширењето на култот на „незамарање“ ароматизиран со канабис, турбофолк, рап и уште неколку човечки изобличувања кои му пречат на еволутивниот процес. Но секогаш постојат светли точки во влесена од црнила, па така и во случајов постојат луѓе кои некогаш откриле колку навистина е важен авторитетот во сите процеси на добивање и губење кои се дел секојдневните полурандом активности на еден човек. Па ете, тој што открил, ги напишал овие иструкции:

1. Избери ги твоите битки умно. Внимавајте на изобличувањето на методите при појачување на авторитетот, тоа на пример може случи при додевање на професорот (доколку сте студент) со поставување прашања во низа, тоа инертно може да доведе до спротивен ефект. Качувањето на повисок авторитетен левел воопшто не смее да се заснова на искористување на добрата волја на луѓето.

2. Сепак, ако некоја авторитетна личност дејствува погрешно повредувајќи луѓе или човекови права, во никој случај не смее да се оправда заради нејзиниот авторитет. Ти како човечко суштество имаш не само право туку и должност, да го спречиш тоа. Авторитетот глобално оправдува многу зла, но тоа не смее да се случува, качувајќи нечиј авторитет до тоа ниво, е всушност снижување на својот до многу низок левел.
.

3. Понекогаш одредување или перципирање на авторитетот е доста апстрактно, како проверување на правилност на прочитана или слушната мудрост, или пак заедничката мудрост на една заедница или колектив. На пример ако повеќето имаат заеднички гледишта, не мора да значи секогаш дека се правилни или единствениот избор, тоа само значи дека повеќе луѓе делат слични гледишта околу одредена тема, ништо повеќе. Кога ти ќе го употребиш своето право за јавно прашување за авторитетот или валидноста на одредено групно мислење, ти се вклучуваш во критичко размислување, и тоа е просто фантастично!

4. Твојот авторитет е твое право. Ти си она што мислиш дека си и колку повеќе се цениш себе си, толку повеќе те ценат и другите, но не смееш да го злоупотребиш тоа преку добрата волја на луѓето (за да не биде сфатено како преценување) туку твојата вредност мора да ја оправдаш вложувајќи во своите способности за независност преку вештина на говорот, аргументирано и логично размислување, како и емоционална стабилност. Едноставно: ти си она што мислиш дека си.
.

За прашањето на авторитетноста и нејзината неопходност во искачување на некој левел погоре во очите на другите, има уште многу разгранувања на сегментите, но во главно ова е доволно за мал поттик на неколку мисли околу оваа тема. Можеби е корисна за размислување, а можеби не. Сето зависи од нашата субјективност која си е наша секако, но не и единствена постоечка перцепција на нештата.

Read More

Фасцинантната реалност на Stewart Swerdlow

Пред некој ден истражувајќи околу mind control things, на интернетов случајно се сретнав со еден импресионирачки лик - Stewart Swerdlow. Тој е автор, лингвист (со способност за зборување на 10 јазици), лектор и најинтересното – менталист. Менталистот како спротивност на спиритуалист, видовид или душевен; е оној кој верува дека освен што може да чита ментални информации, може и да ги изменува. Јас би го нарекол тоа научно фантастична состојба бидејќи гледањето илузиони суштества и силно верување дека се вистински, помагајќи му психички да патува низ времето и да чита умови; е премногу сомнително за нарекување лудост оти едноставно е можно да е воможно, who really knows..
.

Stewart Swerdlow е меѓу 1% од преживеаните во Монтак експериментот во Филаделфија кој во осумдесетите бил изграден од американската влада како таен проект во кој научници експериментирале со мешање гени од различни животни, луѓе и инсекти.. Во еден радио разговор што го слушав рече дека измешале оса и човек, делфин и човек.. и многу слични комбинации. Целта на Монтак проектот била да го вклучат психолошкиот начин на војување на тој начин што ќе откријат специјални психолошки моќи кај суштество кое ќе го контролираат самите во своја корист. Но проектот завршил неуспешно и Stewart бил ставен во затвор за да не зборува за своето минато. Веројатно брзо е пуштен и денес слободно зборува за фасцинантноста од неговото искуство во Монтак проектот. Вели дека за време на проектот го посетувале екстра терестријални суштества кои го тренирале да патува во хиперспејс и низ времето, а и му раскажале многу фасцинантна научно фантастична приказна во која тој верува како неоткриена вистина. Нашето досегашно незнаење на приказната го оправдува со причината дека е како последица од вековното планско програмирање на нашиот ум. Тој денес држи часови за mind control (своја теорија) со што ќе ги репрограмира луѓето. Истовремено држи часови и за патување во хиперспејс.
.

Приказната ја раскажува во радио снимката (поставена подолу за слушање од тука), ќе спомнам неколку важни детали: Планетата Земја порано била втора планета на сонцето и ненаселена заради својата прекумерна ликвидност, подоцна била населена од луѓето кои потекнуваат од Болериан сончев систем кој е многу милиони светлосни години подалеку од овде, но предходно земјава била населена од врста хуманоидни рептилски суштества со кои луѓево од Болериан сончев систем биле во војна и ја присвоиле планетава. Но околу 30 милиони рептилски хуманоиди се сокриле под земја и до денес сѐ уште постојат. Можеби звучи навистина премногу научно фантастично, но тој објаснува детали и факти кои би можело да ја потврдуваат приказната. Освен за ваквата непозната историја на човештвото, и за деталното објаснување за патување низ времето со прилагодување на посакуваната фреквенција на моментот во кој сакаме да присуствуваме; тој зборува и за постоење на сите можности на реалноста, на пример постои реалност во која нацистите победиле во втората светска војна, постои реалност во кој атлантците (луѓе кои ја населиле земјата борејќи се со драгонците) изгубиле во војната и драгонците ја заземале земјата.. Импресионирачки е тоа што сите можни ситуации кои можеме да си ги замислиме како можности, всушност постојат во поединчна реалност за сите. Нешто доста слично како филмот mr.nobody.
.

Инаку додека ја истражував фасцинантноста на Stewart Swerdlow, не можев да не си претпоставам - што ако е човеков e во специфична еволуција креирана од ЛСД ефект, бидејќи е несомнено дека научниците во Монтак врз него експериментирале и со ЛСД кое баш тогаш (во 80-тите) беше доста широко употребувано во тајни експериментални цели. Меѓу другото негде во обаснувањето за поимот ’бог’, Swerdlow спомна дека по смртта нашиот ум кој го користел мозокот како алатка за егзистенција; продолжува со свесно живеење во онаков свет каков што верува дека постои по смртта. Тоа всушност е докажано и со кома состојбата во која умот тогаш егзистира во некој свој свет кој е предходно креиран од личноста. Па така, секое силно верување на својата креација за реалност (дали е тоа според приказната на Swerdlow или било која друга), е постоење на истата реалност во која постоиш и ти, јас, или ние.

>>

Радио снимка со Stewart Swerdlow >>

Reptilians Humans and Illuminati History by outTake

Read More

Мистеријaта на сакањето

Интересно е кога ќе откриеш нешто неоткриено, тогаш сакаш да се експресинираш, а штом сакаш да се експресионираш значи дека си импресиониран. Во моментот пак на импресијата, чувствуваш симпатии кон нештото што ја предизвкало импресионијата т.е. го сакаш. Колку повеќе го сакаш, толку поблиско си до чувството заљубеност, но тоа е до одредена граница, претерувањето значи фанатизам или опсесивност.
.

Сакањето е можеби една од најважните појави во човековата психлогија, но не е најубава, затоа што има негативна страна која до некаде е јасна, а од некаде натаму е голема мистерија. Да сакаш нешто кое донесува директна штета врз тебе, е познатата негативна страна. Онаа загатливата е штетата која произлегува од нашето двонасочно заедничко сакање. Како произлегува повредата врз двајца на крај?
.

Импресијата од која произлегува сакањето или симпатиите, всушност е ограничена. За нејзино продолжување нема да се грижи природата, таа тоа ќе го остави на нашата креативност. Умешноста е во инспирирање на личноста да ти дозволи да ја сакаш т.е. да ѝ биде чет поради тоа. Погрешно е да инспирираш некого да те сака, не дека е себично, туку непотребно оти тебе не ти ја треба неговата преголема љубов, туку неговото задоволство од твојата љубов кон него.

Можеби сето ќе изгледа премногу контроверзно за да лесно се прифати за факт, но напротив – воопшто не е контроверзно. Инспирирање на некого да ти дозволи да го сакаш, всушност е предизвикување на импресија во него, која автоматски предизвикува и сакање, што значи сепак предизвикуваш и сакање. Разликата е во тоа што ти овој пат си свесен дека е многу поважно некој да ти дозволи да го сакаш т.е. да е радосен поради тоа, отколку да е заљубен во тебе.

Еден цитат:

„Не е страшно да нема луѓе што те сакаат, страшно е да нема луѓе што ги сакаш.“ (tT)

На пример не си познат и не те сакаат сите, а оние малкуте што те сакале не е во твоја близина оти си се отселил некаде на друг крај на светот, па сте се заборавиле, значи во оваа ситуација никој не те сака. Но кога постои личност што ја сакаш, не ти е потребно ничие сакање, потребна ти е само нејзината радост од твоја заљубеност кон неа.
.
А ако си ја замислиме спротивната ситуација – познат си и те сакаат сите, но ти не можеш да сакаш никого, токму затоа што те сакаат лудо. Што е пострашно? Или поважното прашње – што ни е всушност потребно, да нѐ сакаат или да можеме да сакаме?

Свесното размислување околу нештата, ни го дава нивното вистинско значење кое е определено лично од нас, додека потсвесното дејсвување е само покорување врз програмот кој ни е вграден од другите. Самата потсвесност е всушност програм кој го даунлодираме следејќи ги постапките на другите во моментот кога не знаеме што да правиме. Таквите моменти се најчести на почетокот на својот живот, но не е исклучено нивното присуство и во самиот момент на сегашноста.

..and make someone proud to have your love!

Make love, not lovers.

Read More

Создавање на душа

Човекот по природа е лошо суштество, неговото растење донесува сфаќања кои интегрирајќи ги во себе одредува правилни и погрешни дејствија, па своето функционирање почнува да го втемелува на нив. Тоа е процесот на градење на духот односно зголемување на свесноста. Додека градењето на индивидуалноста во себе, е градење на душата. Индивидуалноста и не е баш разликување од сите, туку создавање омилености во нештата, што секако ќе те разликува од некој, но и ќе те зближува со друг кој на некој начин има слични омилености со тебе, и за таквите постои народски назив „сродна душа“.
.

Големиот англиски поет Џон Кејтс вели дека пишувањето поезија е создавање на душа. Пишувањето поезија го гледа како одмотување на навојот на перфектната креативност која доаѓа како бран во многу легендарни делови од животот на човекот. Пишувањето поезија би требало да е колективизирање на свои убави мисли како омилени нешта на индивидуата. На тој начин човекот е побогат со пацифистичка желба, страст, надеж и огромно разбирање кон правилните контексти на нештата.
.

Душа е она што сме ние, најдлабоко во себе. Колку сме поискрени кон себе, толку повеќе се дознаваме себе си, а секојдневните навики за маскирање поради забава или авторитет, нѐ одалечуваат од вистинските нас, но сепак во одредени дози се неопходни за социјализација, како и искреноста секако. Душата сепак умира со смртта на телото т.е. со наша трансформација.

Духот е бесмртената меморија од сите наши предходни животи, која се дополнува и со онаа од тековниот. Колку почесто се конектираме со таа меморија, толку сме подуховни (спиритуални) т.е. посвесни сме. А за начините на конекција нѐ учи психонаутиката [линк].

Бидејќи неповратната трансформацијата означува губење на душата – постојаноста е нејзино збогатување. А поетичноста исто така се поистоветува со трајноста на омиленостите, па ете уште една логичност во мислењето на Кејтс за создавањето на душата. Прастарите нешта (предмети, дела и тн.) исто се сметаат за душевно побогати.

Еден цитат од Matthew David Segall:

Beauty is not a dress, but the naked skin of reality seen through the knowing eyes of the poet. Bless the true, but exalt unendingly the beautiful, for its goodness is all that brings the mind to its senses.

Во песната „If Stones Had Tongues“, познатот поет Џејмс Фримен (кој својата песна со наслов „I’m there“ ја испрати на месечината, со Аполо 15) ја искажува есенцијалноста на душата објаснувајќи ја разликата меѓу нештата што имаат душа и оние кои немаат:

If Stones should find a tongue,
What would they say to me?
Would they deliver sermons
About tranquility?
I think that being tranquil
Is more than being still,
And so I think their silence
Is not of their free will.
Although stones seem to stay
As in a solemn trance,
I understand their atoms
Perpetually dance.
And so if stones had tongues,
I would not think it strange
If they gave learned lectures
About the joys of change.

Душата е нашата мисловна убавина. Ако ја имаме, ќе одлучиме да ги искажуваме своите искрени мисли на некој убав начин.

Read More

Екстази - штетни или корисни?

Кога ќе почнеш вистински да ги проучуваш дрогите и сите тие контрадикторности од нив, откриваш еден нов свет кој е сосема различен од оној во кој си живеел за целото време пред тоа. Прашањето што тогаш ќе си го поставиш е: дали откриениот нов свет е всушност вистинскиот во кој сите живееме, а не сме свесни за тоа, или е сосема некој друг?
.

Екстаза е термин за таблета која содржи МДМА – психоактивна хемикалија која дејствува исклучиво врз твојот ум. Го стимулира умот кога во него се случува хаос од различни емоции, во тој дел е корисна. „Но проблемот се јавува кога луѓето почнуваат да ја земаат во моментот кога не им е потребна т.е. кога немаат проблем.“ – вели Rick Doblin (president and founder of the Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS).) во документарецот Ecstasy Rising од 16:25 до 16:36 мин. (подолу е ставен за онлајн гледање – вкупно 43 мин). Во документарниов филм се прецизно концентрирани сите факти против злобните гласини за дрогите, односно екстазите. Имено, екстази се синтетизирани 1912 год. но дури во 1970 започнала нивната популарност благодарение на Александар Шолган (Alexsander Shulgin), но после 15 години е забранета за произвотство и до денес е илегална. Владата на САД за таа постапка се оправдува со научни тврдења дека екстазите го уништуваат мозокот трајно со спречување на контрола на емоциите и дефект во лачење на серотинот за цели 85%, па дури и добивање на панкресова болест од само една екстаза. Проблемот со веродостојноста на овие трвдења се јавува поради контрадикторноста на научниците, бидејќи до денес се соберени милиони повеќе научни тврдења дека штетниот ефект е само во лачењето на серотинот кое се намалува за само 5% и тоа може да се поправи со апстинација од 2-3 месеци. Екстазите не само што се перфектно неопасни, туку се и потребни на умот во одредени ситуации. Сепак не смеат да се зимаат често, и без вистинска потреба за тоа.
.

Има безброј научни докази дека чиста екстаза може да не биде штетна доколку се научи повеќе за нејзиното дејство и избегнување на штетноста од честото користење. Во овој момент ни доаѓа прашањето: „зошто тогаш екстазите не се легални?“ Во докуемтнарецов подолу има многу прецизно објаснето (неакде од 39-та мин.) дека поради тоа што екстазите се сега улична дрога т.е. илегална, нарко лидерите ги мешаат со ПЦП(ангелска прав), хероин, кокаин, метамфетамин и уште многу дроги кои се енормно штетни за организмот и чија штетност не може да се избегне. Денес на улиците имаме 98% фејк екстази, што значи дека скоро и не постои чиста екстаза, па денес е многу полесно за владата да приложи негативни научни докази со вистински примери. Во ваква ситуација факт е дака денешните „екстазите“ се штетни. Ова ги замолча сите поборци за корисноста на екстазите кои 15 години легално проучуваа и користеа екстази, пример Мајкл Клег од документарецот Ecstasy Rising.
.

Ви го препорачувам докуметарниов филм (Ecstasy Rising) подолу, за сите кои претпочитаат вистински отворен ум во врска со екстазите:

Read More