Денес, како и вчера, сѐ повеќе сведочиме на постоење на лажни нешта околу нас. Многумина не знаат дека меѓудругото и на тоа сведочат. Ова е битно кога се размислува од аспект на (не)постоење на лажностите бидејќи од свесноста зависи и самото постоење или непостоење на фиктивните нешта.
Порано постоеше анти-тоше група која дејствуваше по блогови и форуми со цел да го разбие „социјалниот феномен Тоше“. Не знам колку успеа да направи баланс, но начините при обидот воопшто не ги оправдав, бидејќи беа згрозувачки. Имено, вистинската цел – да се докаже лажната емпатија, беше остварена. Тогаш се сеќавам и на една емисија во која Влатко Стефановски и Игор Џамбазов зборуваа против воздигнувањето на Тоше, поради што и изгубија неколку фанови. Тогаш сериозно се заинтересирав за прашањето: што е тоа лажна емпатија, и како да се справиме со оваа збунка?
Отсекогаш славните личности ми биле одбивни. Самата слава, фанатизмот, па и комплиментите кон другите, но и кон мене. Можеби затоа што сметам дека успехот е комерцијализација на животот, а можеби и не. Сепак, постојат славни луѓе кои ми се омилени и на нив би им дал вистинска почит, онолку колку можам да си приуштам, доколку би можел и на погреб би им отишол. Е сега, како да ги изедначам тие луѓе со сите? Ако јас не сум ја слушал доволно Ејми Вајнхаус, како можам да делам емпатија на нејзината своеволна смрт? Всушност, пред некој месец читав за специфичноста на нејзиниот глас и уникатниот талент, но и за ужасната дебилност пред Српската публика. Песните ми се пријатни, па дури можам да ги споредам со оние на Кејт Буш или Емили Хаинес во смисла на моето допаѓање, но Ејми е сепак лик кој поради својата нечувствителност врз алкохолот и дрогите, ми станува одвратен и за изговарање.
Ако јас денес треба да речам таа да почива во мир, тогаш би јa изедначил со сите мои омилени пејачи, а некои од нив ми се до тој степен омилени, што не би можеле да се изедначат со ништо. Иако зборот Фанатизам потекнува од Фан, сепак има преголема различност во самата основа бидејќи фанот значи да сакаш и да чувствуваш, но внатре во тебе, исто како што сакаш некое свое омилено хоби или колекција на нешта собирана со години. Додека фанатизмот би се движел подиректно т.е. ако некој друг не го сака или верува во твоето мислење или верување, тогаш е озлогласен од твоите мисли. Слично нешто како религијата – ако запрашаш христијанин нешто околу нелогичноста на библијата, тогаш си богохулник во истиот момент на изговарање на прашањето.
Лажните нешта почнуваат кога луѓето ги создаваат од недоволна упатеност. Исто е со лажната емпатија, таа се дели кога немаш силна омиленост кон метата, но го правиш тоа затоа што сите го прават и затоа што „така треба“. Оние деца кои пред неколку години беа првите генерации на изгубена својственост (поради тоа што секоја вечер ги менуваа свирките – турбофолк и рок и транс), денес пораснаа и сознаа дека не знаат што да прават со себе, па се послужија со алкохол и дрога за самоволно да се придружат на славниот „клуб 27“ заедно со Кобејн и Морисон.
0 comments:
Post a Comment