Чекори

„Небесна музика рика
од згасливата боја на денот
пеат двата мои јазика
Во очите закрилена птица
сон им сонува вечен.“
-Драган Арсовски – Арсо (Чекори)

.
„Чекори“ е едно мало книжуле кое е збир на поетска литература од неколкумина избрани поети и поетеси од Куманово. Ова парче поезија е испечатено од едно креативно и амбициозно друштво „книжевна младина – Куманово“ или скратено КМК, во 1986 година. Тогаш кога на овие простори имало таков рај на кој и американците му подзавидувале.

.

Пред неколку недели случајно ја најдов оваа книга во мојата огромна библиотека претрупана со комунистички дебели книги кои без никакво двоумење би ги поклонил на луѓето од чистота и зеленило кои ми ги празнат кантите пред куќа; ако ми дозволеше тактко ми секако, арно ама работите се малку поинаку поставени.. Имено оваа купиште комунистичка книжина татко ми ја здиплил кога му се распаднала фирмата, оти тогаш целата библиотека која била во сопственост на фирмата била исфрлена буквално во ѓубре, па кој што стигнал од вработените си зачувале нешто за по дома. Сепак во тоа купиште од пропаднати идеали јас пронајдов доста убава прозна и поетична литература која си ја оделив во посебна преграда. Таму ја најдов книгата Чекори, а овде ја опишувам импресијата од тоа книжуле.

.

Во суштина е една обична поетска збирка која во пердговорот ја објаснува иницијативата, залагањето и почетоците на македонската книжевна амбициозност која се шири и развива од еден круг на луѓе расположени да ја рашират потребата од овој креативен поттик кај младите. Од предговорот се гледа истата потешкотија во медиумското претставување на уметноста која постои и денес, а веројатно и ќе постои сè додека не ги здружиме силите за едно заедничко претставување, или не станеме attention whore како што со многумина и се случи. Отсекогаш тоа ми било посакувана тематика за истражување: зошто мора да постои валкан лед кој треба уметниците да го пробијат? Зошто пробивањето на тој лед се состои од станување attention whore која ќе треба да има разработено бизнис план и која истиот ќе треба да го реализира во реалност? Што после од таквиот уметник? Мислам дека Македонија самата си ја убива уметноста ставајќи ги уметниците во таква ситуација да мораат од себе да направат билборд, наместо како што во Америка целото издаваштво на една книга го покрива издавачка куќа, а предходно е секако одбрана темата и конкурентите се слободни да аплицираат на таа тема. Ние изгледа несвесно си ги протеруваме нашите уметници од државата..

Како и да е, еве дел од предговорот од Чекори:

Пркосејќи на сите потешкотии, неминовни кога се прават првите пионерски чекори, книжевната младина на Куманово успешно опстојува трасирајќи патеки кои нудат широки можности да се чекори и трага низ своите поетски видици, да се препознава добрината таа да биде цвет и име на човештвото. нејзините раце да го водат срцето и умот на светот кој, ако поезија не може да го измени – барем може да го разубави. Битисувањето на човекот на овие простори отсекогаш било следено и величено со една повозвишена мисла, преточена во уметнички стих или во прозаичен збор. Тој „уметнички стих“ во себе може да го подразбира и самото тежнеење да се твори, како и творбата што е резултат на оваа желба, ако не е веќе уметност, барем е чекор поблиску до нејзиното крајбрежие. Ние зачекоруваме, а вие можете да ни се придружите во овој наш ôд со ваши чекори.

На оваа книга всушност ме потсети човекот кој го организираше денешното поетско читање во Куманово каде беа присутни тројца блогери од blog.mk и уште многу поети и луѓе на кои им се допаѓа таквата литература. Човекот се вика Бобан Богатиновски и меѓудругото е исто така истакнат поет. Беше воодушевен кога му спомнав дека ја имам Чекори дома, оти рече тоа е една меѓу првите иницијативи да се соберат кумановските поети на едно место. Мислам дека и тој има учевствувано во таа книжевна младина на Куманово иако немавме време за поширок муабет на таа тема, а бидејќи ми ја побара книгата да ја види, во следната прилика секако ќе му ја подарам, оти мислам дека нему повеќе ќе му причинува задоволство да ја има, отколку мене бидејќи секако не сум бил ни роден тогаш.

.

Митко Гогов, Снежана Стојчевска и Стефан Марковски, мило ми е што слушнав дел од вашите песни и разменивме неколку зборови и се надевам ќе бидам на промоцијата на првата книга поезја од Снежана која мислам дека треба да се случи на 30-ти овој месец во МКЦ. Главно фини луѓе и фин настан и, во иднина верувам дека ќе се случуваат уште многу вакви чекори од новата книжевна младина на овие краеви.

Posted in: колумна,литература